Britt vertelt.
Ik vond het toch echt spannend om af te wachten wat Wendy van de Vechte over mij en mijn dieren zou schrijven in het Dagblad van het Noorden en natuurlijk hoe de foto uit zou vallen!
Gisteren had Mark al een krantje gekocht bij de benzinepomp omdat hij dacht, en ik ook, dat het gisteren zou zijn. Maar nadat ik Wendy 3x een aanvulling/ rectificatie had gestuurd, zal ze wel gedacht hebben: dat redden we vandaag niet meer. En nog stond er een vreemde opmerking onder de foto. Het was net of ik met de moeder op de foto stond, terwijl een kind kon zien dat Queeny een pup is….zal zelf wel geen hond hebben…… Duncan, de fotograaf in elk geval niet. Met moeite had hij zich er bij neergelegd dat er een kat in huis was, maar toch praatte hij hierover of hij er wel van genieten kan! Net Wim die vroeger zuchtend in de groentetuin van z’n moeder de woorden sprak:”Later hè… later…..heb ik an één bloempot genog!” En nu moet je hem eens zien met z’n 8750 m2. Ik kan niet zeggen dat ie er onder lijdt als hij op de zitmaaier in het rond toert.
En dan maar hopen dat ik ook enige bekendheid krijg en dat de boekjes zó leuk gevonden worden dat ze de deur uit vliegen. Maak maar een beetje reclame voor me door erover te praten en m’n website te noemen. Alle oma’s en opa’s, ooms en tantes kunnen er de blitz mee maken bij kleinkinderen, neefjes en nichtjes. En wat te denken als kraamcadeautje als er al een iets ouder kind is. Dan krijgt die ook aandacht!
”Oma, Moniekje lezen”. ”Mama. Moniekje moet mee naar bed.” Of Britt van Dick en Anda ( 3 jaar), die "Ik ben Moniek" zgn voorleest aan haar poppen! En dan heb ik het nog niet eens over “Ik ben Scotty" gehad.
Nee, Wendy en Duncan ik ben heel tevreden. You did a good job.
Het artikel kun je nog bekijken onder ‘Nieuws"