De Lindese molen nu.
Dat de aankoop van de molen door Ons Belang een goede keus is geweest, bleek uit de toename van het aantal leden. Behalve dat men mengvoeders en kunstmest afnam, leverden de boeren ook eieren aan de molen af. Soms was het bij de molen zo druk dat er een hele rij ‘wachtenden’ ontstond. Het was een mooie gelegenheid om een babbeltje te maken met de buren, wat vaak het wachten veraangenaamde. Bij slecht en koud weer was het ‘eierhok’ bij Herman Lenselink nog niet zo gek, zowel wat warmte en droogte betreft als de gesprekken die er gevoerd werden.
Als iemand zich wel helemaal verknocht voelde aan de molen, dan was dat wel de laatste molenaar Antoon Dieks, 24 jaar was hij op de molen werkzaam. Hij was een kleine kwieke opgewekte en eerlijk man met een snorretje.
Op de hoge belt werden morellen en seringen geplant. Ik weet nog hoe lekker die laatste roken. Het was een prachtig gezicht in het voorjaar, al die bloeiende seringen. Dat betekende elke bedauwde ochtend en elke zachte avond in de meimaand een zoete geur. Als dan de mulder zo in het tweedonker daarvan stond te genieten zette hij de molen stil. Hij zette hem stil met een wiek voor de borst, maar niet alleen uit voorzorg, maar vanwege soms onverwachte stormen. De stormen met een windsnelheid van meer dan 15 meter per seconde zijn gevaarlijke stormen voor een molen. Hij verankerde de vleugel en sloot de molen af, pakte zijn fietsje en reed naar huis richting Kranenburg.