De Mallejan, geschilderd in olieverf door Pieter Dijkstra.
Ooit begon ik te schrijven, te schilderen, collages en bloemstukken in elkaar te frutselen. Ik deed het omdat ik het leuk vond en het me voldoening gaf. Maar ik had er niet eens zo bij stil gestaan dat ik er ook anderen plezier mee zou kunnen doen. Nu geniet ik van de reacties op mijn schrijven, bedankjes voor de schilderijen en de contacten die je hiermee nieuw of opnieuw kunt leggen. Sommigen heb ik nog nooit gezien maar ken ik alleen via mailcontact. Zonet kreeg ik een berichtje van een mede amateur-schilder uit Friesland die ook de mallejan schilderde naar aanleiding van een artikel met foto uit Landleven van een aantal jaren terug. Hij had er een ander landschap bij gemaakt, een mooi sneeuwlandschap met diepte er in. Ook een goed idee!
En door de samenwerking met prof- fotograaf Henk Braakhekke en verdere amateur fotografen in de familiekring heb ik weer nieuwe onderwerpen die me aan het denken en dus schrijven zetten. Net als je denkt dat je herinneringen nu wel allemaal boven water zijn gehaald, komen er weer wat nieuwe foto’s tevoorschijn die me doen glimlachen of griezelen, net wat het oproept. De verhalen die ik aan papier ga toevertrouwen en als een rode draad zullen functioneren, vorderen maar zijn nog lang niet compleet. En… waarschijnlijk moet er daarna weer geschrapt worden.
Er zijn al een paar aanvragen. Als het er niet meer dan een stuk of 10 worden kunnen we het printen zelf verzorgen en komt er een ringband door. Op die manier blijft het goedkoop en ziet het er zeker leuk, maar niet echt professioneel uit. Wanneer het gedrukt gaat worden wordt het meteen een 30 euro of iets meer. Wanneer ik meer weet zal ik het melden. Toch zou ik graag weten of er in elk geval interesse is. Wie al gereageerd heeft hoeft dat natuurlijk niet nog eens te doen.
Maar morgen… ga ik beginnen aan een opdracht voor een naambordje van een plak eikenhout met natuurlijk weer een hondenkopje er op. D.w.z. Wim schuurt en ik doe de afwerking.