Ach… hij is er al een hele tijd. Achter de bar in het cafeetje van onze vaste Kringloopwinkel. Hij stond er altijd wat treurig bij. Erg veel vrolijkheid spatte er niet van af, zeg ik dan maar. Toch kregen we trouw ons kopje thee en cappuccino. Het was coronatijd, valt ook voor hem niet mee. We waren een tijdje niet geweest op onze vaste donderdagmorgen. Dat was altijd vaste prik, maar nu dronken onze thee ook wel bij elkaar thuis. Maar intussen zijn we weer gewend aan het gewone leven en dus ook aan ons rondje het Goed met de nazit in het café om bij te praten..
Onze man achter de bar ontving ons met een brede lach. Hé.. dat ziet er anders uit. ‘En willen de dames er nog iets bij? Ik heb gebak en lekkere speltkoek, net uit de oven”? Meteen kregen we daar zin in. Bij de thee en cappuccino verbaasden we ons al over zoveel vrolijkheid die we nog niet van hem kenden. Een week later alweer, zijn ogen straalden ons gewoon toe. Onder ons gezellig onderonsje vroegen we ons af wat er met hem gebeurd kon zijn. Volgens mij heeft hij een nieuwe liefde gevonden.
En deze week… geloof het of niet… alweer vrolijkheid. ‘Zo willen de dames er nog wat lekkers bij? Ik heb heerlijke boterkoek’. Vooruit.. zoveel enthousiasme moest beloond en toen durfden we het aan. ‘Hoe komt het dat je zo vrolijk bent? Is er iets bijzonders gebeurd?’ ‘Nou nee…, maar ik hou van mijn werk en wil graag mensen blij maken.’ ‘Maar je zag er vroeger anders uit, minder opgeruimd, zal ik het maar noemen’. Het bleek dat deze beste jongen in de coronatijd het slecht had gehad. De mensen waren sacherijnig en bozig geweest, zelfs agressief. Daar kon hij niet goed tegen, hij was daar erg gevoelig voor.
Nu moest ik het gewoon even vragen: ‘We dachten al dat je een nieuwe verkering had’. Hij begon te lachen. ‘Ik ben verleden jaar getrouwd… met een man.. en we zijn heel gelukkig, al 6 jaar. Hij lachte. We feliciteerden hem. Hij zag onze echte belangstelling.
‘O, ik heb wel een foto om aan jullie te laten zien’ en hij pakte zijn mobiel er bij en we zagen een paar heel gelukkige jonge mannen op hun trouwdag. ‘En hij is automonteur’. Ook altijd makkelijk, een horeca man en een automonteur, mooie combi. Lachend gingen we met onze drankjes en boterkoek er bij zitten.
En nu weten we niet eens hoe hij heet. Vragen we de volgende keer.