Alle vier boys hebben toch mooie ogen…
‘De man met de mooie ogen. Het schoot me er zo spontaan uit’, zei de jonge vrouw bij de receptie bij de chiropractie. Ze condoleerde me toen ik voor een behandeling kwam. Ze vertelde dat ze Mark er ook had gezien, de Mark zoals de meesten hem kenden. Spontaan en altijd met een lach en… een schittering in zijn ogen. Ze wist niet wat ze hoorde toen bekend werd dat Mark overleden was en zo ging het bij de meesten. ‘Ik heb m’n excuses nog aangeboden’, zei ze nog. ‘Ik denk dat hij het juist wel leuk gevonden heeft’, dacht ik. Dat was ook Mark.
Ook met Nimo wisselde ik van gedachten over Mark. Hij heeft hem een aantal keren behandeld. Ook hij had nooit verwacht dat dit zou gebeuren. Hij wist van zijn problemen maar net als bij iedereen liet Mark ook hier zijn binnenste niet zien.
Door het bukken in de tuin, inderdaad alles groeit weer en ook wat je niet wilt zien groeien. Er zit weer een lendenwervel scheef. De volgende keer wil Nimo mijn steunzolen zien. Die had ik dit keer niet in de schoenen. Hij denkt dat het er mee te maken heeft dat zo’n scheefstand zich niet herstelt. Daar moet ik dan maar op gaan letten.