Tegenwoordig gaan we elke morgen in één streep naar de wei om te kijken naar de laatste Scottish Blackface dat nog moet lammeren. Gisteravond leek er nog weinig aan de hand, maar vanmorgen zag ik tot mijn schrik een lam een eind van de nieuwe moeder af liggen. Wim ging er snel naar toe en ontwaarde gelukkig ook een levendig lam dicht tegen de moeder aan. Het eerste lam was inderdaad dood.
De moeder is heel zorgzaam voor haar kleine en deze zal niks te kort komen. Tja… ook met dieren is het niet altijd rozengeur en maneschijn in het leven. We kunnen nu in elk geval zeggen dat we een echt Paaslam in de wei hebben.
