Hetty Site

De mensen van Voorbij…

Heintje en Koos voor hun boerderij in de Steeg.

Natuurlijk komen bij een begrafenis herinneringen boven. Tijdens de dienst werd het lied: Neem Heer mijn beide handen gezongen. Het was het lievelingslied van onze vader Hendrik Jan en waarschijnlijk ook van Heintje. Ik heb het als kind leren spelen op het orgel en kan het nog steeds niet met droge ogen meezingen. Hendrik Jan van Middelkoop werd in 1946 na het overlijden van Hendrik Jan geboren. Hij was het die het mooie gedicht van Hanna Lam voorlas op het kerkhof:

[i]De mensen van voorbij
wij noemen ze hier samen
De mensen van voorbij
wij noemen ze bij namen
zo vlinderen zij binnen
in woorden en in zinnen

De mensen van voorbij
zij worden niet vergeten
De mensen van voorbij
zijn in een ander weten
bij God mogen zij wonen
daar waar geen pijn kan komen
De mensen van voorbij
zijn in het licht,
zijn vrij.[/i]

En zoals zo vaak bij een begrafenis was er ook een weerzien met familie. Vlakbij de Begraafplaats aan de Lentsesteeg in Rheden was er in de Bistro naast voormalig hotel de Roskam een gelegenheid om te condoleren en na te praten. Ik zag dat er ook foto’s van tante Heintje en haar familie werden getoond. Gerrit had in de kerk nog gememoreerd dat ze hadden gedacht dat hun moeder nog wel veel ouder zou worden, misschien wel de oudste van Gelderland… Nederland of …Europa. Toch was er onverwacht een einde gekomen. Oom Bram, de jongste van de 10 Egginks en de enige die nog leeft was in zijn eentje met ze auto uit Durgerdam komen tuffen en was met tante Jantje de spil van de Egginksgroep aan de koffietafel. Tante Jantje, erg fragiel nu, werd door Erna gehaald en gebracht. Zo zaten we met een deel van de Egginksfamilie bij elkaar en wisselden ervaringen uit. Tea vertelde over Reini die na een hartklepoperatie aan het herstellen is. Tante Heintje heeft er heel wat overleefd. Ineke vertelde dat zus Eefje in Mexico gaat verhuizen. Zo jammer dat ze geen gebruik maakt van de computer. Dinie Voortman was door haar knie gegaan, maar was toch paraat. We hoorden groot nieuws van Ben en Diny, maar daar hebben we het nog wel over. Ook mooi om te zien hoe de trekken van Heintje en Koos terug te vinden zijn in hun kinderen.

[i]Of course a lot of memories appear when you attend church and funeral. When were singing : Neem Heer mijn beide handen’I realized that was the favourite song of dad Hendrik Jan just as it was Heintje’s and from more of the Boskamp children. I learned it playing the organ and am not able to sing it with dry eyes. Hendrik Jan van Middelkoop was born in 1946 after my dad had died. It was him who read the next poem from Hanna Lam at the graveyard:[/i]

[i]People who are gone
We call them here together
People who are gone
we call them by their names
so they flit into
words and sentences

People who are gone
will not be forgotten
People who has gone
are in another knowing
with God they may live
where no pain is any more
The people who are gone
are in the light,
are free.
[/i]

[i]And as usual a funeral is also meeting family. Nearby the beautiful graveyard in the woods in Rheden was the Bistro next to the former Hotel De Roskam where we were able to give our condolences to the family and have a talk. I saw pictures shown with a beamer about tante Heintje’s life. Gerrit had memorized in church they had the idea their mother could be the eldest person in Gelderland… Nederland and… perhaps, Europe, but it ended before. Oom Bram, the youngest of all 10 children from De Boskamp, is alive yet and came by his own car from Durgerdam in spite of his age of 92. With tante Jantje he was the centre at our coffee table. Tante Jantje, very fragile now, had come with Erna. So we were sitting and talking about family stuff. Tea told about Reini’s heart operation, he’s got a new velve and is recovering. Ineke said her sister Eefje in Mexico who will move soon. It ’s a pity she doesn’t want to use the pc. (She’s from our age, Berdena.) Dinie Voortman is suffering from a knee injury, but she was here too. Ben and Diny had great news but that’s for later on.
It was good to see van Middelkoop and Eggink facial expressions in their children. [/i]