Deze foto ontroert me. Deze zorgzame buurman van de Braakhekkes en de Boskamp legt een van de keune bie-j de motte an de titte. Vooral als er meer biggen dan spenen waren moest je wel zorgen dat ze niet te kort kwamen. Net als bij andere oude foto’s komen vanzelf de herinneringen boven. Ik hoor hier het tevreden geknor van de motte als de biggen rustig dronken.
Natuurlijk kenden we op de Boomgaard ook de ‘kevi’, de kooi waar de motte de eerste tijd in lag omdat je dan minder kans had dat ze op haar keuntjes ging liggen. Behalve het gewone rose varken met hangende oren kwam op een gegeven moment ook het Yorkshire varken met zijn opstaande oren in de belangstelling. En als ik zo deze gevlekte biggen zie, lijkt het me dat een Pietrains beer de vader is geweest.
Op de Boomgaard kregen wij soms de taak om bie-j de motte te zitten dee keune mos kriegen. Aan de bevalling hoefde je weinig te doen. De biggen floepten er hup gewoon uit. Maar dan moesten ze drooggewreven en in de warme eierkist gedaan worden om te voorkomen dat moeder er op ging liggen. Pas als ze allemaal geboren waren, werden ze aangelegd. Zo’n mooi gezicht vond ik dat! Ik volg een blog van een Schot die een croft heeft( keuterboer). Zijn vrouw werkt voor de centen maar hij heeft als ideaal om zo milieuvriendelijk groenten te verbouwen en Berkshire varkens op een natuurlijke manier te fokken. Hij gebruikt dus geen kevi, maar het gevolg is wel dat er van de 7 biggen er soms maar drie in leven blijven. Maar hij maakt deze keuze.
Tegenwoordig is de veestapel nogal gewijzigd op de Boomgaard. Wel veel meer koeien dan vroeger( melkstal), maar geen varkens meer (nu toiletgebouw van camping de Boomgaard), geen kippen (veranda met schuur), geen katten die je weg moest jagen bij de melkzeef. (in de melkstal zijn geen melkbussen meer maar een grote melktank)
Arno, de eerste hond van Ben en Diny, een Duitse staande korthaar, hield niet van katten en de kattenmeute was al aardig uitgedund toen de eerste Duitse herder, genaamd Jansen, op de Boomgaard verscheen. Mensen die voor ’t eerst kwamen waren meteen onder de indruk en de oldiezerklearl kwam de auto niet uut. Wanneer je aan kwam rijden liep Jansen met je mee en de enorme kop bleef op gezichtshoogte. Wij kenden hem maar voor vreemden kon het angstaanjagend zijn.
Wel is er een nieuw soort dier bijgekomen: de damhertjes. Iedereen beleeft er plezier aan en ze krijgen alle aandacht van de campinggasten die hun groenteafval en oud brood aan ze voeren.Tijden veranderen…
Geïnteresseerd in de Schot op zijn croft in Schotland? Klik op de titel!
En als je dan bovenaan ook eens op ‘pigs’ klikt is er nog meer te ontdekken over de Berkshire pigs van Stonehead.