Daan.
Onverwacht komt Anja even langs met de beide jongsten. Ze komt van de markt en heeft een prachtige bos dikke chrysanten voor ons meegebracht. “Laat die twee maar hier’, stel ik voor, want ze moet Frank nog uit school halen. Ze hebben binnen een paar tellen de jasjes al uit en ontfermen zich over speelkist met trein en blokken. Er zitten ook nog een paar grote houten dobbelstenen in, ooit in Hengelo door Mark op z’n timmerclubje gemaakt. Je ziet de ontwikkeling goed bij die twee. Daan, die drie en een half is telt al goed terwijl hij de gaatjes op de dobbelsteen aanwijst. Die van zes maakt hij zeven van omdat hij gewoon een teveel aanwijst. Tim is vijf en roept meteen het goede aantal zo gauw de dobbelsteen stil ligt. Die ziet de hoeveelheid ineens. Daan ontdekt nog een houten puzzel die Gerhard kreeg toen hij twee was. Tja…. Wie wat bewaart…. heeft er altijd gemak van. Eerst speelden Robin en Eva met dit speelgoed en nu de buurkinderen. Ze kunnen goed samen spelen en Wim en ik zitten er midden tussen. Wim doet nog wel een poging om tegelijk tv te kijken, maar daar komt niet veel van terecht. Als Anja komt trekken we ons terug in de keuken om aan de koffie te gaan. Daan en Tim hebben nog zoveel energie om aan de vloerpuzzel te gaan, maar eerst moet er opgeruimd worden. Ook dan zie je verschil. Terwijl Tim zich helemaal uitslooft, doet Daan rustig aan. Je ziet hem denken… het gaat prima zo!
[i]Neighbour Anja is coming with her youngest boys. She brings me a beautiful bunch of flowers from the market. ‘Let them stay here’, I suggest her, while she has to collect Frank from his school. Within a few seconds they take off their jackets and bring the box with toys in our livingroom. Except the train and wooden blocks and dinkeytoys a few big dice are in it. Mark made them as a young boy on his carpentry club. It’s nice to see the development of this two. Daan who is 3,5 counts while he points the dots. So he counts 7 while he is pointing the six as he counts one to much. Tim is just five and knows exactly the amount of dots as soon as the dice are touching the floor. Daan finds an old wooden puzzle which was already used by Gerhard when he was three years old. Tja when you keep things… you may have convenience of it later on. And afterwards Robin and Eva were happy with it and now our neighbour boys. Daan and Tim play very well together and Wim and I are in the middle of it all. When Anja is coming in we go into the kitchen for a coffee. When all the toys have to be cleared away, you see the difference between the hard working Tim and Daan who takes it more easy. You can see him while thinking…it’s going fine…! [/i]
