Ome Jan en tante Jantje met opoe en opa Eggink, Barchem. ik denk ergens eind jaren 40.
Maar ’s avonds komen de ooms en tantes d.w.z. die in de buurt wonen:
tante Hermien en oom Sjoerd – kleermaker, tante Riek en oom Jaap – hemd op het postkantoor( zoiets als onderdirecteur), oom Wim en tante Janna – boer ( mama’s familie)
tante Aaltje ( zus van vader Hein) en oom Bertus uit Mossel – boer,
tante Jantje en oom Eb – boer, tante Dine en oom Gert – boer, oom Martin en tante Catrien – boer( = de familie Kornegoor)
en tante Hentje en oom Gert uit Varssel –ook boer,maar geen familie. Hentje heeft vroeger bij Hein en Hanna gewerkt.
Later ook tante Jo en ome Hendrik Jan , ome Jan en tante Jantje, zus en broer van papa Hendrik Jan. Ome Hendrik Jan is veehandelaar en ome Jan is boer op het ouderlijk huis. Ik denk dat die toen kwamen omdat iedereen een auto begon te krijgen. Het op bezoek gaan werd hierdoor heel wat gemakkelijker!
Je kunt wel nagaan dat er veel over het boerenbedrijf gepraat wordt. Er is brandewien voor de mannen en citroentje met suuker voor de dames. En…er is altijd heerlijke bowl van voornamelijk eigen vruchten: spekkersen, morellen, zwarte, rode en witte bessen, pruimen, dit alles aangevuld met plakjes banaan. Later komt daar ook nog Groli (soort sinas) en Rivella bij. Wanneer Diny en ik naar bed moeten, luisteren we nog wel eens met het oor plat op de grond en horen het donkere gepraat van de mannen. Oom Wim heeft het in die tijd nog wel eens over het aardsche slijk. Hij is dan net bij de Pinkstergroep van Huib Visser. Bij de vrouwenstemmen kun je tante Hermien en mama woordelijk verstaan. Tante Riek praat veel zachter en tante Janna’s stemmetje horen we meestal instemmend klinken met het O, jao o zeker, o foi toch! van tante Janna.
Mama zei wel eens al zuchtend;” O, a’k de deerns maor es groot heb dan wodt ‘et makkelijker." Dan kunnen die helpen met alles klaarmaken en bedienen, bedoelde ze. Ik weet zeker dat Diny daar meer aan bijgedragen heeft dan ik. Het is al met al een vrolijke boel op zo’n verjaardag. Op die manier worden de sociale contacten onderhouden.
Dat ging een beetje tegen elkaar op met die twee, mama en tante Hermien. Diny en ik lagen soms boven plat op de vloer om wat van de gesprekken op te vangen… vandaar. Toen we groter waren en de kamer al twee keer zo groot was geworden na een verbouwing zat mama meestal bij de deuropening naar de kamer en regelde op die manier wat er naar binnen gebracht moest worden of afgeruimd. Die tijd in de keuken met Diny en later ook wel met Anneke was steeds heel gezellig.
In de tijd dat Wim ook bij de familie hoorde had hij nog wel eens moeite met al die ooms en tantes en liep dan met het handjes schudden vlak achter me en hoorde vanzelf wie hij voor zich zou krijgen: “Dag tante Jantje, ome Jan, tante Riek, tante Jo, ome Gert, ome Wim, ome Bertus, tante Dine, tante Aaltje”enz.. Hij kon het meestal het best onthouden aan de eigenaardigheden. O,… die van dat slappe handje, o…. die van de brommer… o die kwamen altijd veel later..o en die heeft jachthonden. Het was de tijd van de bowl en de citroentjes of brandewien met suker. De kamer zag blauw van de sigarenrook, maar geen hond die daarover klaagde.
Dat samen de boel redderen in de keuken… we hebben wat afgelachen.