De pedicure is er. Nee, niet voor mij maar voor de Herdwicks en de Schot. Nu gaat het gebeuren. Net op de fiets op de terugweg van de verjaardag van buurman Alle zien we Rob met zijn veewagen bij het hek van de wei staan. Hij heeft de hekken al uitgezet om ze naar hun vervoermiddel te drijven en gebruikt er dan nog een net bij. Rob speelt op safe. Hij heeft er een gruwelijke hekel aan als we staan te kijken en dat hij de schapen niet te pakken krijgt. Maar de Herdwicks zijn gemakkelijk. Even later zien we uit de verte dat het hoefjes bijwerken in volle gang is. We zien hoe Rob zo’n flink uit de kluiten gewassen schaap optilt en op de kont zet om die hoeven te knippen. Hij heeft pik in de mouw, zeiden we vroeger in de Achterhoek. Ik heb die uitdrukking hier nog niet gehoord.
Dat is een reden voor ons om zelf geen schapen meer te hebben. Het was voor Wim geen doen meer. Vooruit … een paar fleslammetjes dat ging wel en hadden we ‘s zomers toch leven in de wei. Maar toen Rob een oproep deed voor weiland voor zijn Schoonebekers zijn we daarop in gegaan. En zo hebben we nu al jaren wèl de lusten, maar niet de lasten. Intussen heeft Rob zijn schapen- en wolbedrijf flink uitgebreid en heeft hij voor de afwisseling ook meerdere rassen. Ik vind ze allemaal leuk, maar de Herdwicks zijn wel heel speciaal. Of zou het te maken hebben met onze liefde voor het Lake Districkt waar je zoveel Herdwicks ziet lopen, een sterk en sober soort.
Door die makke Herdwicks was Rob gauw klaar en zitten ze al in de aanhanger en had hij tijd voor een kopje koffie aan de keukentafel om zo het seizoen af te sluiten. Nu maar wachten of de nieuwe Herdwickram het er goed van af brengt. We zullen het merken in het voorjaar.
Nieuwsgierig geworden naar zijn mooie informatieve website waar je alles over schapen en de soorten wol kunt vinden? Klik op de titel of kijk op www.purewol.nl