Foto: nog zonder baard, 1972.
Ken je dat? Die broek of trui waar je zo’n beetje in woont en waarvan je slechts even voor de was afstand van kan doen?
Ooit zag ik een vakantiefoto van de koninklijke familie in Port Ercole. Claus droeg een verwassen blauw poloshirt en iemand om me heen zei: ’Beatrix zal wel zeggen: Man, doe dat oude ding toch eens weg. Je hebt genoeg andere shirts’. Maar je zag het, dit was een echte leeftrui.
Nou… zo’n trui had Wim ook. Zacht oranje was de kleur en hij was lekker ruim, geen beginnend buikje nog te zien. Jaren ging die trui mee op vakantie naar Badenhard, de Harz en het Zwarte Woud. Tot hij eindelijk wat vlekkerig werd. Wim had er al eens in geschilderd en dat kun je niet doen zonder risico. ‘Nou dan hou ik hem toch als werktrui!’, stelde hij voor. Maar dan weet je het wel. Hij hield hem aan bij het boodschappen doen. ‘Gooi dat ding toch eens weg’, zei ik al eens, maar dat was aan dovemans oren gezegd. Tot die dag dat er ook een gat in zat en wat halen omdat Wim aan een spijker was blijven haken. Ik nam een stevig besluit. Ja… daar heb je even lef voor nodig. Dat ding ging weg, er waren genoeg andere truien. Toen Wim er achter kwam was de vuilnisman al geweest.
Ik heb het lang moeten horen. Hij heeft nooit zo’n fijne trui meer kunnen vinden.