Ja ja… er wordt nog wel eens gemopperd op de politie. Ze maken maar bekeuringen en als je ze nodig hebt zijn ze te laat.
Zwager Piet kreeg in een lang verleden van zijn commandant een berisping omdat hij zo weinig bekeuringen uitschreef. Hij had b.v. altijd fietslampjes bij zich om iemand met een kapot lampje te kunnen helpen.
Hij reageerde op deze aantijging door de volgende zondag alle auto’s die bij de kerk verkeerd geparkeerd stonden te voorzien van een bon. Maar dat was nou ook weer niet de bedoeling van zijn commandant.
Vanmorgen lees ik bij het onderdeel [i]Miniman [/i]in [i]het Dagblad van het Noorden[/i] het volgende en je zou er zo het kopje boven kunnen zetten: De politie is mijn beste vriend.
Emmenaar ( “noem mij maar Arie”) belt opgetogen met de Miniman. Nietsvermoedend trok hij er onlangs met de fiets op uit. Uren later, op de terugweg, werd hij geteisterd door Siberische weersomstandigheden. Ploeterend vervolgde de heer van middelbare leeftijd en met fysiek ongemak kampend zijn weg door de sneeuw en gladheid. Dat viel niet mee met de fiets aan de hand.
Tot zijn verbazing en later tot opluchting stopt er een politiebusje. De agenten die erin zaten boden aan hem naar huis te brengen met fiets en al. Als een vorst werd hij vervolgens naar huis gereden. Dat vinden Arie en zijn echtgenote (“zeg maar Geesie”) nou een voorval dat wel in de krant mag. Het echtpaar heeft zich voorgenomen bij de eerstvolgende bon die in de brievenbus ploft niet te klagen!