Hetty Site

De Reünie

Bij het zien van één van onze favoriete programma’s De reünie werden we er weer eens bij bepaald dat ieder mens z’n eigen leven met z’n ups en downs te leven heeft. Het bleek dit keer een klas uit Oude Tonge te zijn. De meesten waren tijdens de watersnoodramp in 1953 een jaar of 11. Veel van hen hadden er een soort trauma van overgehouden. Ze zijn zo dicht bij de dood geweest en hebben vaak heel wat mensen zien verdrinken, weggeslagen door de enorme golven of weggezakt in een ingestort huis en de kreten van de verdrinkende mensen en het loeien van de koeien in doodsnood blijft een mens altijd bij. Er was één man die had op het kerkhof van Oude Tonge 33 familieleden begraven liggen, jong en oud. En zelfs nu, na 60 jaar, bij erge storm komen de angst en de herinneringen opnieuw boven.
Een jaar of 5 geleden waren we een weekje in Ouddorp mèt caravan en zwierven we over Schouwen Duiveland en Goeree Overflakkee. Toen zagen we dat er een watersnoodmuseum in Ouwerkerk was ingericht in een caisson, een overgebleven zware betonnen bak zoals die gebruikt werden om de gaten in de dijken te dichten. Ook wij waren toen onder de indruk van de verhalen, foto’s en films over die vreselijke ramp op 1 februari 1953. We herkennen zoveel van de beelden die we als kind hebben meegekregen, dat we allebei met tranen in de ogen rondlopen. Een jasje van een verdronken kind, de boekentas met inhoud van een jonge LTS-er die het niet gered heeft. Het weerbericht van die dag en de nieuwsberichten. En wij… ver weg van de zee… in Linde bij Vorden, hielden er alleen wat schade aan dakpannen aan over. Ieder heeft z’n eigen levenservaringen maar de mensen die de watersnoodramp hebben meegemaakt als kind hebben een extra portie verdriet meegekregen.