Nog even op het vliegveld… wachten is zo geen probleem.
En dan is opeens alles anders. ‘Zol ’t net zo waen als in een ballon’, vraagt Johan nog als we zitten te wachten op Airport Eindhoven. ‘As et maor niet zo is as in dat kleine vliegtuugje in Teuge’, merkt Joke op, ’t is voor beiden de eerste keer dat ze met groter luchtverkeer in aanraking komen. ‘Die ballonvaart was anders net zo duur als disse hele wekke met de OAd’ voegt Johan er nog aan toe. En even later is het zover. Johan heeft een raamplekje gekregen en geniet van de vlucht, vooral het laatste stuk waar we de lichtjes van de verschillende Portugese plaatsen Lissabon en Faro zien en de kustlijn kunnen volgen.
Onze gidsen Vasco en Anneke staan de OAD groep op te wachten en hij heeft haast want het diner wacht, al is het half 10 Portugese tijd. En dat gaat er die avond wel in. Als je denkt dat we er dan zijn, heb je het mis. We denken heel gemakkelijk onze kamers C 109 en C 110 te bereiken, maar niets is minder waar. Niet te vinden. Zelfs mèt de piccolo wordt het zoeken. Trap op. Trap af, Lift in, lift uit. Het staat nergens goed aangegeven. We moeten zelfs een stukje buitenom om afdeling C te vinden. Weer in de lift. Eindelijk. De mannen en Joke gaan er nog even een op drinken, maar ik taai af. Lekker slapen.
Met een groet aan iedereen en in het bijzonder aan onze trouwe oppas!