De scootmobiel van Wim staat nog te wachten. We hadden wel eens twee scootmobielen achter elkaar zien rijden, man en vrouw, dachten we. Het fietsen van mij wordt er ook niet beter op. Het fietsen zelf wel maar het onverwacht op en afstappen is andere koek. Ik had ook al eens een lage fiets geprobeerd waarbij je met de voeten aan de grond kunt komen, maar toen protesteerden mijn knieën. Tja…’ bot op bot’ was de reactie van de orthopeed toen hij de laatste foto bekeek. Omdat ik er nog weinig pijn aan heb wil hij nog niks doen. Dus blijf ik maar mijn beenspieren oefenen.
Nu heeft Wim me nooit uit kunnen leggen hoe zijn scootmobiel werkt. En heel lang stilstaan zal ook niet goed zijn. Dus de gebruiksaanwijzing opgezocht en gedownload. Maar dan nog. Frank en Indy kwamen helpen. Het lukte. Uit en in de berging en ik probeerde meteen een rondje op de parkeerplaats. Het was nog een heel gezoek. Dan ging hij te hard, dan te langzaam. Maar we kwamen er uit. Natuurlijk had Frank dit stiekem vastgelegd. Zaterdag zelf maar even proberen als Rick er is.