Maar deze morgen zien we alweer de rijzende zon in het echt en we spreken af om na de koffie nog een rondje bos bij de Slangenburg te doen. We gaan nu naar een dikke boom waarin een stel onderduikers die hier op een boerderij vlakbij gebivakkeerd hebben aan het eind van de oorlog, hun dank in de bast van de boom gekerfd hebben. Er staat onder meer : De Slangenburg bevrijding 1 april 1945.
En dan is het bijna zover. Na een laatste uitstekend drie gangen diner is het onze tijd en nemen we dankbaar afscheid. Gewoon met een : ‘Allemaal bedankt en tot een volgende keer.’
Wie weet gaat Wim ooit nog eens mee. Dan kan hij zelf ervaren wat deze sfeer met een mens doet.
Dineke brengt me thuis en gaat naar haar Johan om daar morgen Oud en Nieuw te vieren.
