Een paar jaar geleden was ik al begonnen met het vilten van wol. Rob had me meegenomen naar een workshop om een hele vacht te vilten, bij wolexpert Wobbina in Benneveld. Ik had van Rob hiervoor een zo’n mooie witte vacht van een Schoonebeker gekregen. Hijzelf nam een bruine vacht onder handen. Met warm sop en heel wat handkracht ging ik aan de gang. Ik had al gauw door dat er nogal wat uithoudingsvermogen voor nodig is voor je een schapenvacht omgetoverd hebt tot een kleed voor over de bank of voor je bed. Maar ik kreeg het voor elkaar en maakte zelfs die van Rob af, want hij had nu eenmaal minder tijd over. En hierna begon ik kleedjes te vilten, een leuk werkje en dat is qua tijd nog te doen. Ik kreeg nog wat stukken vacht van Rob
die al enigszins voorgevilt waren. Dat vroeg er gewoon om hier iets anders mee te doen. Het werd een tas die ik voerde met een vrolijk katoentje. Deze week maakte ik er nog een, iets groter zelfs. Ik vind ze zelf wel leuk, dus als je me binnenkort ziet lopen met een stuk schaap aan de schouder, weet je dat ook die wat zweetdruppeltjes heeft gekost.
