Nog een foto van opoe Jansen, de moeder van opoe uit Barchem.Volgens opa was dit "[i]een heel best mense[/i]"!
In 1963 kreeg ik een brief van het Departement van Landbouw en Veeteelt waarin ze meedeelden dat ik tot de top van 12 melkveehouders hoorde en of ik naar Chicago wilde komen om een studie te volgen in Federal Grade A Milk Marketing Order.
Ik was geschokt, dat ik als immigrant met niet veel studie uitgekozen was voor deze marketing studie. Ik ging er mee naar Don Gregg . Die zei dat wanneer ik dacht dat dit voor mij te hoog gegrepen was of wanneer ik het niet aandurfde dat ik maar moest schrijven dat ik een goede vrijwilliger had om in mijn plaats te gaan. Ik dacht nog een week na.
Toen ik voor het eerst in Chicago kwam met de andere uitverkozen top melkveehouders in de USA voelde ik me enigszins misplaatst. Alle anderen hadden diploma’s. De meesten gaven toe dat ze zelf geen koeien molken, maar eigenaren of gedeeltelijk eigenaren waren van grote melkveeondernemingen.
Tijdens die eerste sessie bleek al een groot probleem in De Chicago aerea. Alle melk tot en met 200 mijl rondom Chicago moest naar de fabrieken daar geleverd worden als A melk. Wanneer er teveel werd aangevoerd vanaf 200 mijl weg werden de trucks vaak gewoon weer teruggestuurd en werd het in hun eigen buurt afgeleverd, was 400 mijl vervoerd en nu als B melk verkocht. We gingen weer naar huis met de opdracht om in onze eigen omgeving te informeren naar problemen. Ik ging dat doen in Iowa, Nebraska en Zuid Dakota.
Een tijdje later was er een tweede meeting, konden de informatie over onze eigen gebieden geven. We konden de marketing wet niet veranderen maar wel aanbevelingen doen om het aantal marketing problemen te verkleinen. We kregen een heerlijk diner en onze reiskosten en uren werden netjes vergoed.
Nu eind 80er jaren is er een tekort aan melkproducten wat eigenlijk al in de 70er jaren begon. De regering verhoogde de melkprijzen in Texas om meer productie te krijgen. Daarom gingen veel boeren naar Texas die nu met een overproductie zit. Nu wordt het teveel weer naar noordelijker staten vervoerd.
Ik heb me steeds afgevraagd waarom juist ik uitgekozen werd om in zo’n belangrijke commissie te gaan zitten. Maar later ontdekte ik dat ik tot die top 12 gekozen was omdat ik secretaris was van de grootste Creamery van Iowa en president van de Iowa State Registered Holstein Association was.
1965 Harold en Luella
Onze oudste zoon Harold woonde nog bij ons en samen zorgden we voor de Borgmanfarm die we een paar jaar geleden kochten. Ook huurden we de Druyvenstein farm die op ongeveer 8 mijl oost van onze farm ligt.
Charlie was al getrouwd in 1957 met Leona Stander een onderwijzeres uit Melvin en ze wonen in Allendorf. Charlie heeft een werkplaats en doet allerlei mechanisch werk voor de Cooperatie
Berdena is in 1963 getrouwd met Curtis Ackerman nadat ze een tijdje bij een tandarts gewerkt heeft. Ze gingen in Pipestone wonen.
Hank onze jongste zoon is dan nog op de Highschool, maar zal in de herfst naar College in Orange City gaan studeren.
Harold ging meestal eens per maand naar Sioux Falls en kwam soms pas laat thuis de volgende morgen. Op een keer kwam hij pas thuis toen ik net opgestaan was om te melken. Toen ik hem vroeg waar hij geweest was zei hij dat hij uit was geweest met de boys. Maar één keer vertelde hij me:”Jullie krijgen volgende week zondag gezelschap”. “Ja, dat weet ik”, zei Netty, “dat weekend komt m’n moeder”. Toen kwam het er uit bij Harold: ”Mijn vriendin komt en we gaan in juli trouwen”. Luella Vandervoort kwam, ze trouwden in Sioux Falls waar ze verscheidene jaren had les gegeven. Ze maakten een korte huwelijksreis terwijl ik de laatste oogst van de sojabonen voor hem verzorgde.