Opoe van De Haar bracht me de liefde bij voor de vogels in de tuin. Ze nam me mee naar het nest van de gieteling in de heg. ‘Pas op heur, ie mot et nest niet verstoren’, fluisterde ze zachtjes. Dus heel voorzichtig werd ik opgetild om iets van de groene eitjes en later de jonge vogeltjes te kunnen zien. Tot die dag dat het nest veel te vroeg leeg was. ‘Dee smerige katte’, riep ze uit. Ik wist toen al dat de natuur ook wreed kon zijn. Mijn liefde voor vogels heeft stand gehouden en op de middelbare school heb ik hierover ook heel wat kennis opgedaan. Nog steeds volg ik alle vogels die op ons erf verschijnen. In de winter zie je ze wat duidelijker omdat de bladeren van de bomen en struiken af zijn. Zo waren er aan het Schoolpad eens een heel stel staartmeesjes die de show stalen, dons balletjes met een lange staart, prachtig.
Ik ben zelfs een aantal jaren vrijwilliger bij de Vogelbescherming geweest. De functie van dagboekschrijfster leek mij wel wat. Ik kreeg de webcam bij een voedertafel toegewezen. Die Vrijwilligers dag in Zeist was er om kennis te maken met de Vogelbescherming zelf en de andere vrijwilligers. Het houd je van de straat! Ik ontmoette er zelfs een achterneef die ook met het vogelvirus besmet is. Hij houdt zich bezig met de uilen.
Je kunt eind van de maand nog meedoen met de Vogelteldag, gewoon een half uurtje kijken in je tuin, balkon of rondom je huis en doorgeven aan de Vogelbescherming Nederland. Ik vermoed dat ik hier aan de Torflang gauw klaar ben. Ik schat 4 kauwtjes, 6 eksters en als ik geluk heb een stel mussen die langs vliegen en een roodborstje. Maar… ik ga er voor, ook hier. Buurvrouw Grietje heeft een groene tuin en dat trekt heel veel kleine vogels. En ik heb bij de Welkoop een voersilo gescoord omringd met grof gaas. Zo hebben de kleine vogels ook kansen. Och ik kan ook genieten van drie kauwtjes die tegelijk een aanval doen op de pindakaaspot met zaden.