Aan de brokken.
"Kun je nog wat zielenpietjes gebruiken”. Rob is wat bezorgd over een aantal lammeren op andere terreinen die te kort melk hebben gehad bij hun moeders. Na vier weken was het gebeurd met de moedermelk, veel te kort. En omdat ik er al tien aan de fles had wilde hij me niet extra belasten. Hij vindt toch al dat we te veel doen. Onzin natuurlijk, we doen het graag en genieten dagelijks van ons uitzicht op de wei met de schapen en lammeren.
Nu lopen er dus negen lammeren extra. Twee ervan zijn inderdaad erg smalletjes en zitten niet goed in hun vel. Ze zijn ook wat trager, maar ze knabbelen wel mee aan de brokjes die ze nu krijgen om ze een extra duw in de goede richting te geven. De lammeren zijn snel aan de combinatie mens op twee benen en brokjes gewend. Als ze een van ons zien aankomen spitsen ze de oren en komen op een holletje richting brokkenbak. Als ik ze zo bekijk worden de buikjes al wat steviger.
Wel tellen we iedere dag de meute: 21 in de ene – en de 9 nieuwe in de andere wei. Tja… als het je een keer gebeurd is dat ze je een lam uit de wei roven, begin je vanzelf ’s morgens te tellen.