Het begint hier op een ziekenboeg te lijken. Nee… ons mankeert niks, maar het kleinste lam van de drieling is aan de diarree. Tja… wat nu. Het ging niet over en toen het drinken minder werd belde ik onze dokter Harrie maar weer. Hup er naar toe.. spuitje met pepmiddel, tabletjes met antibiotica en € 5 lichter gaan we weer op huis aan. “Je moet hem wel warm houden, zo’n 30º ”, kwam het advies van dokter Harrie. “En verdun de melk maar met water. Er mag ook een beetje suiker bij”.
Deze kleine hebben we dus weer in de keuken, in het nest en onder een dekentje. De pittenzak warmen we op in de magnetron, plastic zak er omheen en een handdoek en daar ligt de kleinste lekker warm onder dat dekentje.
Ja, wanneer je er een keer aan begint moet je er ook verder mee. De rest van de lammeren dartelt in de wei en het is een genot om er naar te kijken.
Maar al dartelend zien we er nog een paar met diarree en voor die verder toeslaat zijn die ook aan de antibiotica plus pepmiddel. De wasmachine draait op volle toeren. We hoeven ons met Pasen niet te vervelen.
We gaan zondag eerst beddenrijden in het Scheperziekenhuis, de bedden met patiënten die graag de kerkdienst willen bijwonen. Daarna gaat Wim met de Shanty’s naar het Veenpark om te zingen en ik…? In plaats van naar Diny’s verjaardag ga ik hier in de verpleging, want dit kan Wim in z’n eentje ook niet verhapstukken na z’n zang.
Sorry Diny! We halen het wel in!
Hoe heet dat ook al weer na je 65e? O… van je oude dag genieten! Doen we toch!
