Vandaag namen we afscheid van Dea. Ze was een vriendin voor velen. Èn ze was een creatief talent. Veel van haar ontwerpen sieren de Schepershof. Ze illustreerde voor Kind en Zondag, die handvaten gaf voor de vertellingen aan de zondagschoolkinderen, nu zouden we het de Kindernevendienst noemen. Zelfs heeft ze een eerste prijs gekregen voor het illustreren van de Kinderbijbel.
Maar eigenlijk is ze nog meer uitgesproken in haar liefde voor dieren. Steeds had ze een hondje uit het buitenland, een straatzwerver waar ze als een moeder voor zorgde. Net als een kat die trouwens niks van mannen moest hebben, zal ooit getreiterd zijn door een man. Ach… onze Dea. Dick was de liefde van haar leven en ging haar voor, zo’n 8 jaar geleden. Ze kwam geregeld bij ons aan het Schoolpad en hadden we samen een gezellige middag. Ze had ook onze Dirkie in haar hart gesloten en dat bleek wederzijds. De enige dochter Nicolette woonde in Australië en haar vertelling over Dea werd vandaag voorgelezen door een vriendin. Zo ook die over haar jeugd. Haar bejaarde zus Ada kon er zelf niet meer bij zijn. Dea heeft de 2e WO in al zijn facetten meebeleefd met zelfs een tijd in Drenthe in de hongerwinter. Dea was onze steun in de tijd met de moeilijkheden met Mark en na zijn overlijden. Dea was bescheiden en was geliefd door iedereen. We zullen haar missen…