Johan is al jong een vrijbuiter en dat gaat er nooit helemaal uit. Al jong staat hij op een stoel griesmeel met suiker door de hete melk te roeren voor z’n lievelingstoetje.
Hij is 10 pond en 1 ons bij zijn geboorte. Na een borstontsteking bij mama gaat hij al gauw aan de Molenaars kindermeel en is met een jaar 22 pond, maar loopt dan al wel los. Op 21 december, twee dagen voor z’n verjaardag onweert het ’s avonds. Iedereen zit, zoals gewoonlijk bij onweer, zo aangekleed om de tafel dat je er op de Noordpool geen gek figuur mee zou slaan. Dan zie ik hem ineens dwars door de keuken van opoe naar mama lopen!
Pa zit jarenlang in de kerkeraad, het bestuur van de landbouw-huishoudschool en ook in het bestuur van de Boerenleenbank, de latere Rabo bank. Hij is voor de bank tevens taxateur. ‘s Avonds is hij geregeld naar een vergadering. Hij pakt dan zo’n dikke sigaar uit het doosje op de schoorsteenmantel in de voorkamer, kucht een paar keer gewichtig en….. vader gaat op stap.
Op een dag, Johan is dan nog geen vier jaar, gaan pa en mama met het bestuur èn personeel van de Boerenleenbank een dagje uit……naar Köningswinter. Opoe en opa passen op èn Riek natuurlijk. Riek komt opeens aanrennen om de hoek van het huis: “Noe mo’j toch ‘es heurn…achter ’t huus….de auto….Diny en ik en in ons kielzog opa, opoe en Riek, rennen naar achter en zien de auto, zo te zien zonder chauffeur achteruit de schuur uit komen rijden. We komen dichterbij en zien Johan onderaan het stuur hangen…en rang…rang…rang gaat hij vreselijk met het gaspedaal op en neer. Wij schreeuwen:”D’r uut…maak da’j d’r uut komt!”
Hierop volgt zijn enige commentaar: “Deerns, maak oew niet druk…hee steet in zien vriej”, en gif nog effen een extra plodde gas …rang…rang…, schakelt en rijdt de auto rustig weer naar voren.
Wat is t ie kwaad wanneer we dan de autosleutels verstoppen.
