Wanneer in de brugklassen bij Nederlands het hoofdstuk Schooltaal– Thuistaal aan de beurt was stond dit gedicht er als voorbeeld in èn het verhaal van Roodkapje op z’n Amsterdams. Ook leuk. De kinderen mochten zelf ook iets vertellen in hun eigen streektaal. Het was altijd een leuke les. Tot slot droeg ik dan mijn favoriet voor: Hans Knol in het Achterhoeks. Volgens hen konden ze de strekking goed begrijpen. Opa Bijenhof moest eens weten dat zijn gedicht hier de ronde doet.
En nu kom ik hier in het grote boek met Verzamelde gedichten van Johanna van Buren [i]Den Sik uut Enter [/i]weer tegen.
Vooruit maar met de geit!
Den sik uut Enter
Det ’n oalen bok mangs biester op
’n Jong blaachien is gesteld,
Det wus ik, mar det ’n sik zoo was,
Had’ miej nog nums verteld.
In Enter was der kottens een’,
Door was ’t nog slimmer mee.
Den wol alleent mar mooi greun gros,
En aans beduun e “nee”.
Door kon de baas neet an voldoon,
Dreug heui, aans had’den neet.
Toew prakkezeren e wat uut,
Misschien det ’t hulp, wee weet.
Hee haal’n nen groten greunen bril
En dee den ’t sikkien veur.
Toew kreeg jandoriemiej het heui
Inees ne greune kleur!
Het sikkien dach det ’t meitied was,
Het beet der nerig in!
Aj de verbelinge mar hebt,
Het sikkien gung ’t noa ’t zin’.
Geleuft miej leu, zoo geet ’t alleent
Den sik uut Enter neet.
’t Maakt ook veur oons verschil, deur wat
Veur ’n bril ow ’n dink bezeet.
As oonzen bril is van goon mood,
Of van een good humeur,
Dan zeew de dinge neet zoo slim,
Dan komt z’oons better veur.