Dat zijn van die gedachten… vooral bij het ouder worden.Wat kan ik achterlaten? Is er wel iets wat ik heb betekend? Hier een overpeinzing en meteen een waarschuwing dat je je maar niet te veel moet verbeelden..
Deurgeven!
Denk i-j da-j in disse wereld
Werkelijk belangriek bunt
Wi-j dan effen constateren
Da-j d’r leluk neaven zunt.
Stek ow vinger in het water
’t Gat dat later oaverblif,
Is de maotstaf, die heel duud’luk
Ow belangriekheid angaf.
‘k Heb et zelf niet uutgevonnen
‘k zag ’t van wek staon in een blad,
dat een jaor of wat geleeën
’n Kweekschool uutgegeven had.
En Willemien Bosch eindigt met een wens die in elk geval al in vervulling is gegaan. Er zijn een aantal van haar ‘pluizen’ die mij in elk geval bijblijven:
Als maar één pluis zich hecht,
één enkel woord blijft hangen
van ’t geen ik jarenlang
verzamelde en schreef.
Als maar één iemand naar
En versje blijft verlangen,
Is dat het wat mij altijd weer
Tot schrijven dreef??
Als slechts één pluis zich hecht,
één enkel woord blijft hangen,
van ’t geen er jarenlang
is uitgestrooid.
Als er nog iemand naar
een versje kan verlangen,
dan zijn die woorden
toch niet weggegooid!!
Umdat et mien hef getroffen
Geef ik et ow effen deur
En dat doe ik met permissie
Van d’old Groene redacteur!!!
Nou… mijn pluizen nog??
Ik zie dat Henk Bouwman de aardige illustraties voor dit boekje maakte van producten uit de natuur.
Ik denk dat dit de buurman van de Boomgaard is.