Tijdens de vakantie in 2009 met Rick naar Normandie was er natuurlijk ook veel zee te zien…. Ja ook nu weer… september.
De eerste keer dat ik de zee gezien heb moet met het schoolreisje geweest zijn toen we in de 6e klas op stap gingen naar Den Haag en Scheveningen. De zee was rustig en kalm en zo mooi! Vanuit het oosten van het land doe je dat niet zo vaak en zeker niet in die tijd.
Toen ik Wim leerde kennen kwam de zee opeens dichtbij. Ik mocht zelfs wel eens mee naar Hull. Dat was andere koek. Het waaide behoorlijk, het schip ging golf op en golf af, net een schommel die mooi hoog ging. Ik zat te genieten op een bolder. Wim heeft me daar snel afgesleurd. Levensgevaarlijk. Wist ik veel. Ik kreeg nog een lekkere kom soep van de kok en dat had ik nou niet moeten doen. De rest van de overtocht lag ik plat en hield me aan de rand van de kooi vast, zo slingerde het schip.
Toen we in Hengelo in 1974 net verhuisd waren naar de Marnixstraat brachten we onze eerste meivakantie door op Texel, opnieuw was ik net als de jongens gek op strand en zee. Waarom in mei, zul je misschien denken. Nou dat is eenvoudig uit te leggen. Wim vindt het Nederlandse strand zeer gevaarlijk. Bij afgaand tij kun je met een mui meegezogen worden de branding in. En in mei is het dus nog geen zwemweer. Makkelijk zat.
We hebben ons best vermaakt, maar de caravan waarin we verbleven was geen succes. Wim bleef met stukje bil klem te zitten tussen de klep van een bank. Het was een Sprite. Daarom zullen we nooit aan een Sprite beginnen al zullen die van nu prima zijn… maar ja… je vergeet zoiets niet.
We zagen vanavond op TV een Amerikaanse kustwacht met wel meer dan 10 mensen in actie om een jongen te redden die meegezogen was in zo’n mui. Ze vonden hem maar hartmassage mocht niet meer baten. Toen dacht ik weer even aan Wim z’n angst voor vakantie met de kinderen aan het Nederlandse strand.
Met een klik op de titel zie en hoor je de mooie song van Rob de Nijs… ‘Deze zee’.
Wim zingt de solo van dit lied ook bij het Shantykoor….
[i]The very first time I saw the sea must have been when we went to the Hague with our class at the age of 12. What nice and calm and beautiful it seemed to me. From here it’s a rather long way, so at that time we didn’t go. When I met Wim the sea came very near while he had a job as engineer on a ship. A few times I had the opportunity to go with him for a short trip. So when we went to Hull once there was a beautiful but rough sea, it felt like a swing. I enjoyed it very much sitting on a boulder until Wim took me off… to dangerous. The cook gave me a tasty cup of soup and that’s what I better could have left. The other part of the trip to Hull I was lying flat, holding myself at the side of the bed, while the ship was awfully swinging.
Later on when we moved to the Marnixstraat in Hengelo in 1974 we spend a week in May on the isle of Texel and we enjoyed it all very much. But why in May you might been thinking. Very simple. Wim doesn’t like the Dutch coast in summer while it’s too dangerous with children. When it’s going to low tide it’s possible you get in a gully which takes you far away from the coast. And in May… it’s not warm enough to swim in the North Sea. Simple!
This evening we were watching TV and saw the American Coastguard with 10 of them searching at a boy who was disappeared. They found him at last, but however they tried heart massage it didn’t work.
Than I remembered Wims fear for our own Dutch beach when we were going with boys like those three like we had got.
By one click on the title ‘De zee’, the beautiful song ‘This Sea’ with Rob de Nijs is to be seen ànd heard.[/i]