Daar zat ik dan op een nachtelijk uur. ‘Wat he’j toch?’, mompelde Wim dan toen ik een uur na bedtijd weer overeind kwam, voorzichtig voelend naar mijn bril, de slippers aanschoot en me richting deur bewoog. ‘Kan niet slaopen’ en ik ging de trap af om een beker warme melk te maken.
Ik had het kunnen weten. Die avond gingen we op verjaardagsvisite bij buurvrouw Wolterdina en had ik twee kopjes koffie gedronken. Thuis dronken we ’s avonds thee vanwege het slaapprobleem, nee niet van Wim….. die kon altijd slapen. Als die het bed voelde was hij vaak al vertrokken. Wat dat betreft leek hij op z’n moeder, die sliep ook zo gemakkelijk. Die middag zat hij even op de bank naar het journaal te kijken, maar vele journaals later zat hij nog in dezelfde houding maar met de ogen dicht. Toen hij even opkeek ging hij er bij liggen en toen was het zo weer een half uur later voor hij in de benen kwam. Het heeft hem goed gedaan want hij was toen verkouden en had ook een pijnlijke rug.
Bij de buurvrouw werd hij weer verwend, want ze brak een fles graanjenever aan speciaal voor hem en hij deed net als broer Ben: ’Och buurvrouw, ik zet de flesse hier wel neer, dan hoef ie niet iedere keer in de bene te kommen’. Deze herinnering is van een tijd geleden want buurvrouw Wolterdina is allang niet meer onder ons en Wim dronk de laatste jaren geen alcohol meer. Nou ja af en toe een biertje.
Jans kwam ons ook nog even gezelschap houden. Een paar weken daarvoor hadden we twee hanen en een kip gevangen en naar hem toe gebracht. Een van die hanen zat al bij hem in de diepvries, had al een koud kontje, zoals Jans dat vaak uitdrukte. De andere had hij gehouden voor z’n eigen kippen en de kip die hij er bij kreeg had zich aardig aangepast.
’t Is mien wel een amparten’, zei Jans. ‘ Soms vlög die kippe d’r gewoon uut, dat dut e. En ’s aovens löp e weer bi-j de anderen in de ren. Ik snappe d’r niks van dat onze Lady em nog niet te pakken hef ehad. Den kan gien kippe met rust laoten. He bit ze allemaole kepot as ze d’r uut komt. Allenig dissen löt e met rust. Snap ie dat noe?’ Nou ik denk dat die kip aan honden gewend is en uitstraalt dat ze niet bang is, ook voor Lady niet. En mocht het te gek worden met dat mengsel Jack Russell/ teckel dan vliegt ons kipje wel in een struik.
Zo… de warme melk was op en ik zocht het weer hogerop.
Foto: Tessa probeerde nog wel eens te drijven, werden ze snel van…