Rechts op die berg aan de overkant zat ze, precies op de plek waar de Rijn een versmalling heeft. Links de camping Loreleyblick waar we zo graag vlak aan het water staan.
Ja, die wiskunde en die formules hè!! Op de Middelbare Meisjesschool krijg je meer talen, maar ook geschiedenis, aardrijkskunde, handwerken, biologie èn muziek. Bovendien tekenen en gym. Je kunt zeggen alles wat een ontwikkelde huisvrouw nodig heeft. Ha! Natuur-, wis- en scheikunde krijgen we zéér beperkt.
Ik heb er een mooie tijd gehad. Dhr Hilbers van Nederlands kon zich af en toe zo opwinden, dat hij iemand wegstuurde die er niks aan deed met de kreet: “Ga maar dweilen in het postkantoor!”
Maar ik heb ook genoten van zijn prachtige verhalen van Heer Halewyn en Elckerlyck, Marike van Nimwegen enz. Voor Duits hadden we Kunkeltje. Haar echte naam weet ik niet eens meer. Zij vertelde over Tristan und Isolde, Die Ringparabel en leerde ons het lied van de Loreley.
Iedere keer wanneer we Am Loreleyblick staan met de caravan horen we bij de langsvarende boten haar lied:
Ich weiss nicht was sol es bedeuten
Dass ich so traurig bin…………….. en zing het weer mee!
En daar heel boven op de rots De Loreley staat het beeld van haar en herinnert iedereen eraan dat er heel wat boten vergaan zijn op die gevaarlijke nauwe bocht in de Rijn. Ze zeggen dat dat kwam omdat de schippers niet goed opletten doordat ze die mooie blonde vrouw daar zagen zitten! De tijden zijn niet veranderd!! Toch?
Twintig jaar geleden ging er altijd op dat stuk Rijn een loods aan boord bij St Goar. Wij keken er graag naar, wanneer we in ons huisje in Badenhard vakantie vierden. Nu is alles beveiligd met seinen en hebben alle schippers een loods brevet.
Ook de Engelse literatuur boeit me. Zo is de MMS toch niet voor niets geweest. We moeten 30 Nederlandse – ,15 Engelse- , 15 Duitse- en 15 Franse boeken lezen uit verschillende periodes. Een hele klus.