Sommigen schöt ’t inens in de kop um op vief december de vliering op te ruum’n. Ik zol denk’n da’j wel wat anders te doon hadd’n zoas dicht’n. Nee Johan en Joke ruumt dan de vliering op en dan kö’j wel es ’t een en ander tegen komm’n.
Zee kwamm’n een klein buuksken tegen dat ze in’t eerste jaor van hun verkering ekreeg’n hadd’n van sunterklaos. ’t Handschrift van disse Klaos kwam ze bekend veur. ’t Buuksken had de völzeggende titel: [i]Hoe leer ik vrijen [/i]en een groot hatte met twee pijltjes d’r deur met eur namen ston op de veurkante.
In de ogen van disse sint was t’r de laatste jaoren wel wat verandering ekomm’n in wat zo in huus wel en niet mog a’j verkering hadd’n.
Vrogger: werd ‘r wel evri-jd maor dat zag niemand… en as ze ’t wel zagen o…o… wat een schande. De sint wis d’r alles van.
Een betjen later: Af en toe een klein smöksken in ’t openbaar… noe veuruut,…. as d’r maor gien kinder in de buurte bunt. Hier wis disse sint ok alles al van.
Noe: Doe maor gewoon… groot en klein mag bes wett’n waor a’j bi-j heurt.
En wieters had disse sint wat anwiezingen veur zon jong stelleken.
Ik hoppe da’j ’t op ’t plaetjen een betjen könt leazen.
Sint had allenig beloafd dat e nog meer lesjes zol geven en daor waarn Johan en Joke heel beniejd naor.
Maor jao Americo ston al op scherp, de advies Piet was al vot. Mot ze toch nog mor efkes een jaor wachen.
Ie-j zollen toch ok denken dat ze nao 30 jaor dat neet meer neudig hebt.
