Vanaf Eefde gaat het verder met z’n tweeën naar Giethoorn
In 1955 zeg ik de l.s. vaarwel en met z’n drieën van onze 6e klas gaan we naar het Baudartius.
’s Morgens om half 8 staat Wim Ruiterkamp trouw aan de Lindeseweg op me te wachten. Hij is altijd op tijd! Samen fietsen we verder naar Vorden. Een jaar later rijden Dick Lettink en Wim Enzerink ook vaak mee. In Vorden gaat ieder naar z’n eigen groep. Om 10 voor 8 vertrekken we dan met onze groep vanaf de dikke boom in Vorden. Die dikke kastanjeboom staat er nog steeds. Steeds rijden er twee van de oudere jongens voorop. Vaak Wim Ruiterkamp en Uiltje Woudstra. Ook Ben Wagenvoort zie ik nog voor ons fietsen. Geen idee natuurlijk dat hij later m’n zwager zal worden. Ha! Vaak fiets ik samen met Carin.We kletsen er heel wat af. Om 5 voor half 9 moeten we ècht binnen zijn, anders zwaait er wat.
In de eerste klas ontdekken Anneke van Zeyts en ik dat we veel interesses gemeen hebben en al ga ik in de tweede naar de MMS, de vriendschap blijft. We gaan zelfs samen op vakantie. We gaan op de fiets naar Giethoorn, naar de molen, een vakantie van de Youth for Christ. Daar ben ik verscheidene zomers naar toe geweest. Soms met Gerke, Gerry en Lydia of dus met Anneke en ook een keer alleen! ‘s Morgens is er bijbelstudie in het riet op het water en de rest van de dag zeilen. Ik heb het nooit goed geleerd, dat zeilen!
Jaren later ga ik er met Wim weer naar toe. Ik had al die leuke herinneringen. Al dat water, lekker zeilen….en zo gezellig….! Het wordt een vreselijk fiasco door mijn slechte stuurmanskunst en de verkeerde boot!( zie begin Weblog 2,3 juli 2007 Giethoorn) Het was een drama!! Foetsj foetsj…..
Anneke gaat naar de HBS en heeft plannen om in de verpleging te gaan. We zijn 13 als we onze idealen bespreken. Zij als verpleegster en ik in het onderwijs, zouden we samen naar Nieuw- Guinea willen gaan.. Maar Nieuw-Guinea ging naar Indonesië en Nederlanders zijn daar zeker niet meer welkom. Anneke heeft later wel veel gereisd, de hele wereld over en is wel verpleegster geworden. Ik kom in het eerste jaar voor de klas in Hattem Wim al tegen en een avonturier ben ik zeker niet.
Maar Nieuw- Guinea heeft altijd een warm plekje bij me gehouden. Zolang we kunnen willen Wim en ik in elk geval één Papoeakind laten studeren!