Dit keer ging ik alleen naar chiropractor Nimo. Wim sloeg de afspraak noodgedwongen een keertje over. Hij had wel om de foto gevraagd van Wim z’n enkel en Nimo bekeek het aandachtig. ‘De enkel zit weer goed op de plek’, was zijn oordeel, maar voorlopig zou hij bij een behandeling van de enkel afblijven. Die moet eerst volledig genezen zijn.
Intussen blijf ik goed in beweging. Alle klussen die Wim altijd gewend is te doen doe ik er nu bij. Dat houdt me wel van de straat. Vandaag werd het tijd om de ramen weer eens te wassen. Meestal doe ik het wegzetten, houtwerk schoonmaken en het terugzetten van de voorwerpen voor de ramen. Nu kwam het wassen er nog bij. Bovendien kook ik weer iedere dag en dat bevalt me eigenlijk wel. Ook het kippen, hond en katten voeren, krant uit de bus halen, thee zetten en een paar bakjes kwark met vruchten klaar maken. Dan om de twee dagen neemt Wim een douche. Dus alles aan de kant, badbankje plaatsen enz. Wim is heel zelfstandig en redt zich prima op de benedenverdieping. Hij sjeest overal nu tussendoor zonder iets te beschadigen. Dat doet hij door zijn handen aan weerskanten naast het wiel te houden en zo met zijn rechtervoet te steppen.
Vandaag is het precies 4 weken geleden dat hij die ongelukkige val maakte. Nog even… volgende week woensdag gaat het gips er af en kijkt de chirurg opnieuw naar zijn enkel en horen we het vervolg. En… hopelijk kan hij weer boven slapen want alleen in het grote bed vind ik helemaal niks.
Er is wel een bijkomend voordeel, zowel voor hemzelf als voor de portemonnee. Hij kan niet meer in de koelkast snaaien voor hij naar bed gaat. Ik hou kaas en worst over. Ook de pindakaas gaat langer mee. Wim houdt er n.l. van om ’s avond nog even de pindakaas mooi vlak te maken in de pot. Gebeurt nu even niet…. We houden nog geld over…!!
