Hetty Site

Anda….. memories 1

foto: Links Marcel, Gerhards boezemvriendje. Mocht je de jongeman niet thuis kunnen brengen die Gerhard vasthoudt? Johan, 1972.

Terwijl wij proberen de draad weer op te pakken na het indrukwekkende afscheid dat we moesten nemen van Anda en ik mijn dagelijkse stukjes probeer te schrijven krijg ik toch een vreemd gevoel. Het is net of ik Anda vergeten zou zijn terwijl ik nog steeds de hele dag door aan haar denk en aan onze gezamenlijke gesprekken en uitjes.
Als vanzelf ga ik mijn weblogs na om te kijken wat we samen meegemaakt hebben, mocht ik wat vergeten zijn. Ik beland meteen al bij de eerste zomer nadat Ernst en Mark geboren zijn. Ons uitje was een paar dagen met z’n tweeën op stap terwijl de jongens bij oma en opa op de boerderij waren. Het was geen onverdeeld succes, wel een leermomentje. Dick en Anda gingen wel een week op pad mèt een tent. De reis ging naar Hardenberg. Dat het ook niet alleen ontspannen was bleek uit het feit dat Ernst niet wilde slapen en dat ze daardoor telkens een eindje gingen rijden om hem in slaap te krijgen. We hadden elkaar heel wat te vertellen na die tijd bij de koffie, want we brachten samen heel wat uurtjes door. Ze woonden toen nog vlak achter ons in een heel hoge flat. Het was de tijd in de Hengelose Es. Ons geluk was een benedenflat met een breed balkon waar vanaf Gerhard zich zo naar beneden liet zakken en ook weer naar boven klom.
In die tijd hadden we zelf nog geen telefoon, er stond immers een telefooncel op de hoek. En zo gebeurde het dat we op een morgen samen aan de koffie zaten. Ik was net bezig om Rick te verschonen toen de bel ging. Ik kijk even om het hoekje en zie dat oma van der Kolk voor de deur staat met Willem Spannenberg. Af en toe kon ze meerijden als Willem in Twente moest zijn voor zijn werk als vertegenwoordiger. Anda vertelde later dat ik paniekerig om me heen keek wat ik het eerst zou doen: de poepbroek van Rick of naar de deur. Achteraf was het een gezellige dag, maar als ik het voor het zeggen heb ….is het handiger om het van te voren te weten als er bezoek van ver weg komt.