Hetty Site

Dik boek…

Zoals ik tijdens de ziekte van Wim een plakboek heb samengesteld met alle kaarten met beterschapswensen had ik dat ook gedaan na het overlijden van Mark. En zoals ik onder de indruk ben over alle medeleven en mooie teksten  tijdens Wims herstelperiode waren wij dat zeker bij het dikke boek voor Mark. Want het is een dik boek, zo dik dat hij niet eens dicht kan. Maar dat geeft niet.

De laatste paar jaar heb ik het mandje met alle spullen van Mark die ik wilde bewaren niet meer ingekeken. Ik werd er behalve emotioneel ook heel verdrietig van. Het kwam als een stortbui over me heen en ik weet dat Mark zou willen dat we de draad van het leven weer op kunnen pakken. Ik kan je verzekeren: het valt niet mee. Na de bewogen eerste twee jaar probeerden we weer wat van ons leven te maken al kwam de coronatijd roet in het eten gooien. Maar op de een of andere manier veranderen de scherpe kantjes in een soort van zachte ribbels. Op veel moeilijke momenten kwam er juist weer iets wat met Mark te maken had, een gesprekje, een bloemetje, een kaartje. Nee… toeval bestaat niet. Alles heeft een reden.  Mark was geliefd. Dat werd opnieuw duidelijk bij het doorbladeren en lezen van alle kaarten, kaartjes , gedichtjes en lieve woorden.

Ik ging vanmiddag de studio opruimen, want het schilderseizoen begint weer. En daar zag ik het mandje met herinneringen van Mark: Ik keek de Havo agenda door en de agenda’s van zijn laatste jaren. Ik herinner me veel van zijn dagelijkse of wekelijkse afspraken. Maar toen ik het herinneringsboek eens doorbladerde overviel me opnieuw de liefde die er uit sprak. En daar ben ik dankbaar voor.

We kunnen verder, Wim en ik. Ook Gerhard en Judith en Rick. En ook Robin heeft op zo jonge leeftijd zijn geliefde oom Mark verloren. Maar ik weet zeker dat hij ook mooie herinneringen aan hem heeft, want Mark was gek op zijn neefje en Robin op hem.