Na het overlijden van Dina vonden de kinderen dit gedicht van Dina. Haar vader schreef het over in haar gedichtenbundel.
Zondag
Zondag, ’t is gelukkig zondag
De gansen dag van werken vrij,
‘k Wil nu niet denken aan al ’t werk
Dat stapelt zich steeds rij op rij
‘k wil enkel en alleen genieten
Van de vrijheid die de zondag geeft
Want na een week van werken, drukte
Is of met zondags dubbel leeft.
Dan verlang ik soms zo om te zwerven
Door bos en heide heen
Door plekken die ‘k nooit zag of kende
Waar maar zo weinig voeten treen
Daar wil ‘k een hele middag zwerven
Langs de smalste paden heen
En als dan niemand met mij mee wil
Dan ga ik met mijzelf — alleen.
Daar zou ‘k de zondag echt gevoelen
Door ’t ruisen van het stille woud
Al hoort men nu geen vogels zingen
Al brokkelt nu het hout.
Het is zo heerlijk fris en vrij daar
Dat ‘k er kan stoeien als een kind,
Daar is geen armoe en geen droefheid
Zoals men in de wereld vindt.