En alweer 6 maart. Het blijft een beladen datum. We vierden en herdachten. Ja, we waren afgelopen donderdag 57 jaar geleden getrouwd en vandaag herdenken we het verlies van onze eens zo sprankelende jongste zoon. Mark zal altijd deel van ons gezin blijven. En opnieuw hebben we gemerkt dat er veel meer aan hem dachten en zo met ons meeleven. Dank je wel allemaal.
Vanmorgen werd er voor de laatste keer met een tweetal zangers de kerkdienst opgeluisterd. De helft van de coupletten werden door Dia en Wim gezongen en de rest door iedereen. Het was een welkome ondersteuning van de viering die in het teken stond van de ZWO en Ruanda.
Vanmiddag kwam Hilda zomaar langs. Ook zij stond stil bij deze datum. Jarenlang waren zij en Mark onafscheidelijk. Heel fijn.
Daarna kwamen ook Gerhard en Rick. Ben zo blij met die twee.
Denken aan…
Mark
Denken aan…
jullie
Denken aan…
zovelen
Denken aan…
dat blijft…
Voor altijd…
Denken aan…
Al het goede wat er was
en al het goede wat er is
en al het goede wat er overblijft.