‘Kom gauw, Dirk hef em te pakken!’ Wim is naar de schuur om zijn scootmobiel te pakken want het is vrijdag, dus marktdag. Hij staat in de deuropening van de schuur en wenkt me. Hij lijkt opgewonden. Wat kan dat zijn? Dirk hef em te pakken?
‘Natuurlijk den dikke rotte’, meldt Wim dan. Al meer dan een week zien we af en toe een rat bij de vijver, een bruine. En waar een rat is zijn er altijd meer dan een. Alle vissen zijn intussen ook al verdwenen en toen we googelden op bruine rat en vissen bleek dat die wel een visje lusten. We zijn nu al gestopt met het voederen van de vogels want dat lokt ook ongedierte aan.
Nu is Dirk een echte overlever van huis uit en vangt dagelijks wel een paar muizen, meestal bij de sloot langs het Schoolpad. Hij vreet ze op met huid en haar. Toch ligt er soms iets op het terras wat hij blijkbaar niet lekker vindt en dan is het een kleine rat. Dirk is wel een fijnproever. Die kleine ratjes kennen we intussen wel. Maar de dikkere rat die we regelmatig bij de vijver zien scharrelen liet zich niet verleiden om de brood met pindakaas in de grote gazen rattenval te proberen. Zou Dirk echt?
Ik ga mee de schuur in en warempel, ik zie daar de dikke rat liggen, dood….
Dirk ligt na zijn nachtelijke werkzaamheden op een kussen van de tuinbank te slapen. Verdiende rust!
En de rat? Die gooien we op het land van de boer voor de liefhebber. Na een dag zijn ze altijd verdwenen. Ik denk de buizerds.
