Ik begin door te krijgen dat we geluk hebben met onze kat Dirk. Zit nooit op het rieten dak, komt nooit op aanrecht of tafel, maar eet wel uit je hand. Zo zie ik het graag. Dirk houdt van regelmaat Overdag slaapt hij op een schapenvachtje in de stoel met een korte pauze als hij even een luchtje gaat scheppen en bij de sloot langs voor een muisje als lunch. Kon hij geen muisje te pakken krijgen staat hij even bij zijn etensbakje te wachten op wat vlees. Dan slaapt hij weer, komt daarna een kwartier op schoot en ’s nachts is hij weer op pad.
We waren het ook wel anders gewend met de vorige katten. Zo vroeg Wim me eens nadat ik zijn brood had klaargelegd: ‘Is dit brood voor mij?’ Hij keek wat verbouwereerd. ‘Er zit niks op.’
Toen zag ik Suze onder de stoel zitten en zich om de bek likken. Jammer die lekkere bacon was in de kattenmaag verdwenen. Ze ging daarna op de leuning zitten en smeekte om een stukje kaas. Dat heb je als je dieren om je heen wilt hebben. Ik had het parket ook al schoongemaakt nadat Tessa met vieze poten toch even in de voorkamer geweest is. We hebben gelukkig gemakkelijke vloeren, maar hoe komt het toch dat ik maar steeds aan dat huishouden van Jan Steen moet denken hier? Ach…ik voel me er goed bij. Je moet het hekje ook niet open laten en het brood niet open en bloot op tafel laten staan.
En je moet een kat niet voeren, want dan komen ze steeds terug. Hun eten kregen ze in de schuur, maar als ze binnen een graantje mee konden pikken zouden ze het niet laten. Met Suze kon ik praten zonder wat te zeggen en die snapte mij ook precies.
Wim ziet ook de gezelligheid van dieren om zich heen al hoefde dat voor hem eigenlijk niet. Maar wanneer hij z’n middagslaapje deed op de bank, nestelde Suze zich lekker in zijn knieholtes.
Ik moet stiekem nog denken aan die kat van Cieny toen we nog aan de Kuifmees woonden. Die wilde hij beslist niet in onze tuin. Dan greep hij hem en liep met grote passen naar de deur bij Cieny en André. Cieny zag hem dan al langs komen en pakte de kat maar meteen aan.
En zie hem nou…
Ach… een mens kan veranderen…. toch?
Foto: Suze houdt logeerhond Bonnie goed in de gaten, die wel heel nieuwsgierig dichtbij komt.