Hier zijn de Amber en Sara pas een paar weken oud
Door alle drukte met de Kunstmarkt, het bezoek van Ian en de verjaardag in Brummen bij Ians oma Jannie zijn we wat tijd betreft enigszins in de war.
We zitten net ons sapje en ontbijtje weg te werken nadat we uitgeslapen hebben of er wordt geroepen bij de deur: “Goeiemorgen!” De honden liggen nog aan onze voeten en hebben ook een uitslaapdag…. Dokter Harrie staat ineens in de keuken! Helemaal vergeten dat die vandaag de pony’s en de honden komt enten. Wim gaat snel naar de ponystal en probeert slimmer te zijn dan de pony’s. Hij voert ze in de stal en ja hoor….ze trappen er in. Gauw de deur dicht en dan kun je ze goed pakken en even vast zetten.
Nadat hij Amber na de uitbraak op de eerste dag uit het nog niet ponyproof gebleken weiland naar de schuur had gesleept kan hij haar eigenlijk niet meer pakken…wel brood aanpakken..ja..ja en een beetje knuffelen ja…ja, maar wanneer je haar vast wil zetten voelt dat loeder het gewoon. Harrie geeft het advies om op verschillende tijden te gaan voeren en af en toe een poosje vast te zetten. We zullen het proberen. Sara is gemakkelijker. Die is echt heel lief.
Tien jaar geleden begonnen we met Katja. Die deed haar naam eer aan, een echte kattekop…eigenwijs en heel slim. Toen kwam Bartje …voor de gezelligheid.
Op een gegeven moment hadden ze het pinnetje van het grote hek weten los te wurmen met de mond (zo goed Dien?) en braken ze uit. Buurman en buurvrouw Wielens kwamen net langs om op bezoek te gaan in Barger- Oosterveld en waarschuwden ons. Daar stonden ze op hun paasbest met gepoetste schoenen en hoge hakjes bij het weiland te zwaaien om de pony’s tegen te houden. Ze vlogen gelukkig niet de straat op, maar langs het Schoolpad naar het bos en verder de weg naar de schuur van de begraafplaats op. Daar liepen ze zich gelukkig vast. Je zou d’r een hartverzakking van krijgen zegt Wim wel eens, maar dit was zoiets. Toen je ze één keer weer aan het touw had, liepen ze wat narrig weer mee…plannetje mislukt. En er kwam een slot met sleutel op het hek!
We hebben ze beiden ingeruild voor één goedzak…. En dat was Betsy. Daar kon je alles mee doen en daardoor zijn we een beetje verwend. Maar Betsy werd ziek..chronische hoefbevangenheid. Heel jammer!
En ja nu hebben we weer twee entertjes: Sara en Amber en kunnen we weer opnieuw met opvoeden beginnen!