De Boomgaard werd in 1962 van binnen aardig op de kop gezet. Van de twee kamers plus een stukje gang werd één grote kamer gemaakt. Toen ooit veearts Wegchelaer er een blik in wierp, – die was altijd bijzonder geïnteresseerd in de gang van zaken-, riep die uit:”Ik vind dit een rijke kamer”. Hij bedoelde niet alleen de grootte van de kamer- 10x4m-, maar ook het licht dat door alle ramen rondom binnen kon stromen.
Ook boven kwam er een slaapkamer bij, omdat de benedenslaapkamer nu weg was. Bovendien werd het sanitair aangepast. ‘Et huusken op de deel- een open gebeuren met deksel dat in directe verbinding stond met de put daaronder- , werd vervangen door een echte wc met waterspoeling en ernaast een echte douchecel. De stukjes krantenpapier waren al eerder vervangen door grauw toiletpapier. Er kwam ook een echte wasmachine, zo één met een centrifuge er naast. Ik denk dat we toen ook waterleiding kregen, want met het water dat uit de grond opgepompt werd kreeg je door de ijzeroer allemaal bruine vlekken in je wasgoed. Vóór die tijd werd er regenwater uit de regenput aan de andere kant van het huis gebruikt voor de was die in de fornuuspot in het washok opgekookt werd. Wat heeft mama gesjouwd met in iedere hand een emmer nat wasgoed van dat washok, helemaal voor het huis langs, naar de put en weer terug!
Toen Johan en Joke trouwden in 1980 kwamen er opnieuw wat aanpassingen. Vooral de keuken zelf kreeg een prachtige opknapbeurt. Er kwam centrale verwarming en een mooie openhaard. Het bureau waar pa wel aan zat te zweten om z’n financiën op papier te krijgen staat er nog. Bovendien staat het orgel van vader Hendrik Jan nog in één hoek. Het wordt niet meer gebruikt nadat Diny er de Lindese Vrouwen op begeleidde met hun kerstliederen, maar van Joke mag die blijven staan. Aan de muur hangt nog een heel oude letterdoek, geborduurd door een verre over-opoe van de Kornegoors- kant, pa’s eerste vrouw die in 1948 aan een nierziekte overleed.
“Opa’s kamer”is het hart geworden van melkveebedrijf en camping De Boomgaard. Hier staat de computer waarop alles punctueel bijgehouden wordt. Het gaatje van de punaise waarmee het boekenleggertje van opa met de tekst: [i]My times are in Your hand[/i] in het hout geprikt zat, zie ik nog zitten en meteen zie ik de film van m’n vroege jeugd weer voorbijkomen.
