Hetty Site

Doris Rijkers

‘Hé… Doris Rijkers’, zei Niesje indertijd toen ze het schilderij van Wim in vol ornaat zag. Zo zijn we het steeds blijven noemen. Net als toen we dichtbij het huisje van Dick en Anda kwamen in de buurt van Roque brune in Zuid Frankrijk ze ‘Col de Bouillon’ zag staan. Deze werd door haar onmiddellijk herdoopt als ‘de Soepberg’. We hadden er een geweldige week met z’n vieren.
Op de spannende overtocht per zeilboot van Zweden naar Denemarken in 1991 spookte het nogal onderweg en Wim heeft uren als een rots in de branding achter het grote stuurwiel gestaan. Ik was nogal benauwd door de heftige zee en kon alleen maar denken aan de jongens. Zouden ze de verzekeringspapieren wel kunnen vinden? De ervaren zeilers lagen allemaal zeeziek te wezen. Ik knipte in al mijn ellende nog wel een foto van Wim in zijn stoere zeilpak. Uiteindelijk kwamen we veilig aan.
Het schilderij dat ik n.a.v. de foto maakte hing eigenlijk op een onooglijke plek naast de trap. Onze hulp had een veel betere plek in gedachten. ‘Den mo-j toch es ergens anders neerhangen’, zei ze al eens, ‘ik vin dat toch zon mooi schilderieje’. Dus ruilde ik vorige week een paar schilderijen om. Ze keek er kritisch naar toen het op een plekje links in de kamer hing, tja als de deur naar het kleine kamertje open staat zie je er weer niet veel van.
‘Ik had een heel andere plek in gedachten’, zei ze en keek heel slim.
‘Nou?’
‘Boaven de tillevisie, daor kump e völle better uut’. Ze heeft er oog voor.
Even later hing het op de aangewezen plek. En ze heeft gelijk, Doris Rijkers hangt zo mooi in beeld.