Meer dan vijfentwintig jaar geleden hadden we als ex- Groene studenten, in 1962 en ’63 klaargestoomd om als nieuwe onderwijzers aan de slag te gaan, een reünie. We gingen alle kanten op, van Groningen tot in Zeeland en zelfs naar Nieuw Zeeland. Het was leuk om elkaar terug te zien en de verhalen te horen. De eerste jaren na ons afstuderen had ik nog regelmatig contact met een aantal van hen. Ik ging naar Hattem en Erna begon in Ens in de Noordoostpolder en af en toe brachten we een weekend bij elkaar door. Joke, mijn fietsvriendin uit Hengelo, ging naar Balkbrug en ook haar zag ik de eerste paar jaren nog. Daarna ging ieder zijn eigen weg en was druk met carrière en gezin. Want natuurlijk waren er intussen veel getrouwd. Dat deed je toen nog.
De jongens uit de klas moesten na hun jaar hoofdakte eerst nog in dienst. Een aantal van hen kon dat ontwijken door op een plek te beginnen waar ze gebrek aan onderwijzers hadden. Eén ging naar de Wieringermeer, een ander naar Weiteveen en ik denk dat er ook in uithoeken van Groningen en Zeeland wel gebrek aan leerkrachten was. Jaren later was er een overschot en was het voor beginners niet zo gemakkelijk meer. Veel hebben een andere richting gekozen.
Maar na meer dan vijftig jaar beginnen we opnieuw nieuwsgierig te worden naar het reilen en zeilen van onze intussen gepensioneerde mede- leerlingen van toen. Ze zijn wat lastiger te traceren. Gerrit die intussen is teruggekeerd naar zijn roots in Zelhem is druk met zijn Burton die hij bouwde nadat hij stopte met werken. Hennie heeft een boot waarmee hij de IJssel en meer afzakt. Joke is ambtenaar van de Burgerlijke stand geweest in Hengelo(G). Erna woont al jaren in Nieuwlande en af en toe zien we elkaar.
Verder is het zoeken en probeer je via internet te zoeken. Ik ben niet de enige. Twee van ons, Joke v. Z. en Wim, zijn jaren terug al naar Aruba vertrokken om te werken en genieten daar van zon en zee en hun kleinkinderen. Zij was het die contact met me zocht, ze is ook benieuwd hoe het de anderen uit de klas is vergaan.
‘Weet je’, schreef ze, ‘dat jij ooit een sinterklaasgedicht voor me hebt gemaakt toen het net aan was tussen Wim en mij?’ Ze heeft het altijd bewaard. Leuk om te horen!
Een nieuwe reünie zou nog niet zo gek zijn.
