… als je het wilt zien…

Het werd een spannend dagje gisteren. Ach… een echo laten maken valt nog wel mee, je bent er meteen even uit en op de terugweg kocht ik bij onze plaatselijke middenstand De Spar iets lekkers voor bij de koffie. Je moet er samen iets van maken, toch?
‚s Middags kwam Ria en de kleine Jonah, de te vroeg geboren kleinzoon bleef in onze gesprekken de hoofdmoot. Wim kreeg bezoek van Kees, een kennis uit de tijd dat ze samen bij de volleybal actief waren. Hij keek zich de ogen uit toen hij ons spinnende vrouwen zag. Dat had hij sinds zijn vroege jeugd niet meer gezien en de gesprekken kwamen vanzelf op de mankementen die je allemaal kunt krijgen als je op een bepaalde leeftijd komt.
Kees was weg toen Consumind weer eens aan de telefoon hing, altijd op een verkeerd moment. Die werd gauw afgepoeierd. En toen kwam cardioloog Vet.
Nou… het viel niet mee. Hadden we eerst nog de hoop dat met een, zij het ingrijpende vervanging van een hartklep, de boel gauw opgelost zou zijn, er bleek meer aan de hand. Een deel van de kamer van het hart vertoont litttekenweefsel en de rest van het hart probeert de schade te compenseren door hard te werken. Het hart vergroot hierdoor en de aderen worden ook wijder en de kleppen niet.
Daar krijgt Wim nu medicijnen voor om het een en ander te reguleren. Over 2 weken wil hij Wim persoonlijk zien, een nieuwe echo van het hart en denkt hij over een hartcathederisatie om te zien wat er precies aan de hand is.
We waren er even stil van. Heb je de laatste paar jaar goed doorstaan en nu lijkt deze kink in de kabel opnieuw een serieuze.
Anja kwam aan met een paar eitjes om de uitslag te horen.Ze komen samen binnen en Wim beschrijft enthousiast hoe hij het kleine haantje al op de onderste takken van de hulstboom zag zitten op weg naar boven naar de nieuwe nachtplek. Even later zie ik ze zitten. Drie kippen en tegen de grijze kloek zit het dappere zwarte haantje met zijn rode kammetje.
Het leven gaat door en er is nog heel wat om van te genieten… als je het wilt zien.