Toen we nog niet zolang in Emmen woonden gingen we vaak op zondagmiddagen wandelen in de Drentse bossen. …. de jongens gingen toen nog wel eens mee want we hadden die eerste jaren in Drenthe onze Schotse collie Laska al. Vaak was dat in de buurt van Exloo, maar ook wel richting Schoonoord. Dan parkeerden we bij Rij maar an en kozen een van de wandelroutes. Vooral in voorjaar en herfst was het prachtig.
Toen ik 15 jaar geleden alweer afscheid nam van mijn werkzame leven op school hadden onze jongens en hun aanhang ook iets bedacht. Ik had het plan om met Wim naar het Drents Museum te gaan in Assen en dan rijden we vanzelf langs Rij maar an, want dat is de mooiste route. Tot mijn verbazing wilde Wim daar al stoppen om koffie te drinken. Nou… vooruit dan maar… tijd genoeg toch? We zaten amper achter de koffie of ineens komt er een bekende auto aan en nog eentje. Daar kwamen Gerhard en Judith met Robin, Rick, Mark en Jennifer met Eva. Allemaal! Het bleek dat we samen met Haflinger en kar de bossen in gingen met iets lekkers voor onderweg. Dat was een verrassing. Die avond barbecueden we bij Mark en Jennifer. Ik moet me maar aan deze mooie momenten vasthouden. Die hebben we ook gehad… hele warme momenten zelfs.
Zo gingen we vaker in de herfst daar in de bossen naar het hunebed kijken. Het wordt de Papeloze kerk genoemd. Deze naam heeft het te danken aan de verboden protestantse hagepreken die in de 16e eeuw bij het hunebed werden gehouden. In 1959 werd dit hunebed dat helemaal vervallen was weer opnieuw gereconstrueerd. Dat is maar voor de helft gebeurd waardoor goed te zien is hoe zo’n hunebed er vroeger uitzag.
Veel stenen, ook de reusachtige deksteen van 25000 kg, moesten overal uit Drenthe vandaan gehaald worden. Goed te zien is dat de ruimte tussen de draagstenen opgevuld werd met kleinere stenen. Rond de voet van het hunebed is een krans van stenen gelegd. De bodem bestaat uit veldkeien, waarover een laagje granietgruis is aangebracht. Storm liep enthousiast met ons mee, maar had totaal geen aandacht voor deze hoop stenen.
Na zo’n wandelingetje gaan we een kop koffie te halen bij de eigenaresse van Rij Maar An. Zelfs met Curtis en Berdena stopten we daar omdat het iets is wat helemaal bij Drenthe past. Alleen gingen we toen door naar het Hoes van Hol An in Oud Aalden… als je ze toch iets van Drenthe wilt laten zien… Ze waren helemaal enthousiast en maakten de ene foto na de andere. Alweer memories…
