Suusje wordt oud en is niet bij Wim weg te slaan. Zittend klemt ze zich aan zijn dijbeen en doet hij even een tukje op de bank dan zoekt ze de warmste plek op.
Drosinulasiroop, lees ik op het etiket. Waar ken ik die naam toch van…
Wim en ik zijn vanuit het warme Lanzarote weer terug in Nederland en hebben ergens onderweg kou gevat. Hoesten meneertje… wij allebei. ‘Vuul mien dan es um de kop’, vroeg Wim me…. ‘Ik kon wel koorts hemm’n’. Het begon wat op bronchitis te lijken, maar nee… volgens onze huisarts was het een flinke verkoudheid. Intussen blaf ik net zo hard mee. Ik heb een hoestsiroop gekocht extra strong met broom hexine er in. Is ook niet alles. Duizeligheid was een van de bijwerkingen en dat kreeg ik natuurlijk weer. Overdag gaat het nog maar ’s nachts valt het tegen. Ik heb al een paar extra kussens gepakt om wat rechterop te zitten in bed. Op de rand naast ons bed liggen zuigtabletten, maar ook dat was het niet. Toen ik er vannacht even uit ging werden de lammeren wakker en eenmaal weer boven gingen ze zo tekeer dat ik weer ging kijken. Was de donkere, Jans, er uitgesprongen en Tinussie blèèrde net zo hard mee. Ik heb ze maar een extra flesje gegeven en zo kwam het dat we vanmorgen lekker uit konden slapen. Nu zit ik met een andere hoestsiroop van dokter Vogel in mijn handen en lees: Drosinula-siroop. Meteen krijg ik opoe’s flesje met pilletjes voor de geest. Ze zweerde bij Drosera-pilletjes voor haar bronchitis en regelmatig moesten die bij de apotheek gehaald worden. En als ik nog denk aan dat bed van opa en opoe Bijenhof dan zie ik weer dat dikke pak kussens. Ze moeten met z’n beiden altijd wel rechtop hebben geslapen.