Het voorjaar is nu losgebarsten. De witte rhodondendrons staan in volle bloei. Ook de twee appelboompjes van Eva bij m’n keetje zien er veelbelovend uit. Wim roept net dat er vannacht vorst aan de grond verwacht wordt. Moet ik die boompjes nu onderdekken of niet?
Verder is in de tuin bij m’n keetje alles nog in ogenschijnlijke rust, maar als je goed kijkt zijn een paar rozen wel aan het uitlopen en op de plek waar de éénjarigen ieder jaar opkomen staan honderden kleine plantjes die straks steeds flink uitgedund moeten worden.
De kip met de vier kuikens loopt ineens buiten de ren. Ik snap niet hoe die met kuikens en al daar terecht komt. Onverklaarbaar! Vader haan loopt er trots bij en kraait regelmatig. Ik moet aan de uitdrukking denken: Zijn haan wil altijd koning kraaien.
Toen ik een paar jaar terug nog voor de klas stond gebruikte ik wel een tekening waar honderden spreekwoorden in verborgen zitten. Ik maakte er een wedstrijdje van welk groepje de meeste kon vinden. Voor de toppers was er een prijsje en stiekem hielp ik de mindere goden. En fanatiek dat ze dan waren..!! Ze moesten vreselijk lachen om het duveltje dat met z’n blote gat boven op een berg zat: De duvel scheit altijd op één grote hoop!
Er zitten nogal wat eksters in de buurt en volgens mij houden die de kuikens ook goed in de gaten.
De vissen die al weer gewend waren aan het voeren iedere morgen blijven vandaag weg. Alleen de grote ghostkoi komt af en toe even happen. Gek! Het is net of er iets op het water ligt…stof of een filmpje olie. Wim denkt al aan een vliegtuig dat wat geloosd heeft. Ik heb een zilveren glimmende bol gekocht voor in de vijver om de "grote visser"op een afstand te houden. Zou het helpen? Je probeert toch wat!
Eva ging vandaag even bij de pony"s in de wei. Ogenblikkelijk kwamen ze bij haar. Sara en Amber kennen haar al precies. Leuk is dat!
