Diny bij de kroonmerrie Jonita met Zonneke
Niet alleen oom Herman, maar ook pa was trots op z’n koeien èn paarden. Met zorg werden de kalveren van de beste koeien uitgezocht om aan te houden. De paarden behoorden tot het Gelderse ras en werden als landbouw- en rijpaard gebruikt.
Pa fokte er ook mee en er werden heel wat premiekeuringen bezocht. De laatste middag voor het keuren werd altijd besteed aan het wassen en invlechten van staart en manen. Toen we wat ouder waren mochten Diny en ik wel mee naar bv Bennekom. Het paard werd voorgebracht door iemand in een wit pak en daarachter om het paard mooi te laten lopen liep iemand hard prrrrrr…. te roepen en met een rode zakdoek te zwaaien. Het ging er heel serieus aan toe. Dan moest het paard nog mooi gaan staan met de staart in de iets opwaartse houding. Daarvoor werd er gember onder de staart gesmeerd. Hoe bedenken ze het! Het ging natuurlijk om een eerste premie en was het helemaal geweldig dan kon je paard het predikaat stermerrie of kroonmerrie krijgen.
Op de verjaardagen was er altijd veel nieuws uit te wisselen over het vee. Onze familie bestond bijna alleen uit boeren op twee na: Oom Sjoerd was kleermaker, en Oom Jaap hemd( onderdirecteur) van het postkantoor.
Met verjaardagen had Wim vaak moeite met de namen en liep altijd vlak achter me bij het begroeten van de ooms en tantes."Dag ome Gert, dag tante Hentje, Jantje, Jo, Dine, Aaltje, Hermien, Riek, nog een Jantje, ome Bertus, Wim, Martin, Eb, nog een Gert en soms nog één enz..". Brandewien veur de mansleu en een citroentje met suker, een glaeske Spaanse rooie wien of de bowl van eigen vruchten veur de vrouwleu kwam op taofel. Er werden dikke sigaren opgestoken en de kamer zag vaak blauw van de rook, maar ik heb eigenlijk nooit iemand daarover horen klagen.