Maart 2005
Ik kan me niet vergissen… het voorjaar komt nu echt. Tenminste als het niet gaat als 4 jaar geleden. Toen kwam er nog een pak sneeuw waar je u tegen zegt. Wim is tot half vier ’s middags aan het sneeuw scheppen geweest voor we met de auto van het erf af konden. Maar mooi…..!!Toen we een paar dagen later ons 40 jarig huwelijk vierden was het voor de familie een prachtig uitstapje door besneeuwd en zonnig Drente, terwijl er wat zuidelijker weinig sneeuw te bekennen was. De High Tea bij het Wapen van Oosterhesselen werd gewaardeerd.
Maar nu… hier begint het te kriebelen. Het voorjaarswerk begint. De rozen zijn nu gesnoeid en de voortuin is opgeruimd, de molshopen verspreid, de Annaballen afgeknipt en de druif, Boskoops Glorie, die ik in november vergeten ben heeft ook voorzichtig al een beurt gehad. Nee ik ga niet op de ladder. De rest moeten we echt met z’n tweeen doen.
Sinds we gisteren hoorden dat broer Henk al klussend van de ladder is gevallen doen we maar voorzichtig. Anneke was er even niet en hij kon het niet laten. “Schei toch uut… mien aoverkump niks”. Ja.. ja ! Hij werd door een buurman naar de eerste hulp gebracht, werd helemaal gescand en heeft geluk gehad dat hij er met 6 hechtingen in zijn achterhoofd van af komt.
De sneeuwklokjes staan in volle gloria te pronken. Er zijn er zoveel dat ik er ieder jaar weer mensen blij mee kan maken. Tessa en Queeny volgen op de voet. De kloek met de kuikens trekken zich er niets van aan dat die twee in de buurt zijn. Wanneer ik naar achteren loop zie ik dat er nog heel wat werk ligt te wachten. We zijn nog wel drie weken bezig met opruimen en snoeien van de rest van de tuin. Ik hoop dat Gerald ook nog even komt kijken. Maar als het dit weer blijft… is het geweldig om buiten bezig te zijn.