De mountain goats op de Mount Evans.
In 1991 nemen Harold en Luella ons mee naar Colorado om Hank en Irene te bezoeken In twee dagen rijden we er heen. Ze zijn nog niet thuis als we aankomen en we wachten op ze op het warme gazon.
De volgende dag gaat Hank met ons de bergen in en de Mount Evans op tot boven de boomgrens. We zien er de mountain goats die gewoon bij de auto’s komen om gevoerd te worden hoewel er voldoende gras is. Ook is het moeilijk lopen vanwege de ijlere lucht en er zijn auto’s waarvan de motor daardoor afslaat. Het is lastig rijden op die smalle kronkelwegen, maar we zien gelukkig geen ongelukken.
Ik vind het heel inspirerend om zoveel verschillende prachtige uitzichten te kunnen bewonderen vanaf deze hoge berg. Er ligt in sommige dalen zelfs nog wat sneeuw.
De volgende morgen moeten Hank en Irene al weer vroeg aan het werk en na een rustig ontbijt vertrekken wij wat later. We maakten een stop op ongeveer 20 mijl vanaf de Highway om het Estes Park te bezoeken. We weten dat daar een Bijbelkamp is waar jongelui uit alle staten van de USA bij elkaar komen. Ook de reverent van de Melvin Church is er al eens met wat jongelui naar toe geweest. Ze hadden daarvoor eerst op het land in de sojabonen gewerkt om de reis te kunnen betalen.
Terwijl we in de buurt van Greeley en Fort Collins rijden komen we langs een farm waar Harold ooit een top koe heeft gekocht op een speciale verkoop van geregistreerde Holsteinkoeien. Daarna bezoeken we een groot shopping centre om wat te eten en een grote watermeloen om mee naar huis te nemen.
Diezelfde dag nog stoppen we bij de grootste beefkoeienmesterij van Noord Colorado: De Montfort Cattle Feeding Operation. Deze bezorgt duizenden mensen werk. Het bestaat uit drie grote bedrijven, elk met een capaciteit van meer dan 10.000 koeien. Op een getoonde informatiefilm zagen we dat de koeien alfalfa werd gevoerd dat gemengd was met ander voer. Enorme opslag ruimten waren er voor graan en voer. Het valt ons tegen dat het onkruid welig tiert in de weilanden. Doordat alles is omgeploegd en van een irregatiesysteem voorzien groeit het opnieuw hoog op. Deze Cattle Feeding Operation heeft er ook verschillende fabrieken bij om al het vlees te verwerken en te verpakken. Japan is hun grootste afnemer.
Elke groep vee bestaat uit 400 stuks en worden aangekocht als ze 650- 850 pond wegen. De stieren krijgen 3,5 tot 4 pond voer per dag. Bij een gewicht van 1150 pond worden ze geslacht. Terwijl we de informatiefilm bekijken vraagt Harold of er ook Holsteinstieren gebruikt worden. Nee, ze gebruiken alle soorten en gemixte soorten vee, maar geen Holsteiners. Die hebben te zware botten.
Het is bijna niet te bevatten dat dit in 1930 als kleine mesterij begonnen bedrijf is uitgegroeid tot één van de grootste van de wereld. Het klimaat in Noord Colorado speelt hierbij ook een rol.
De volgende dag rijden we door de grootste hooivelden die we ooit gezien hebben, maar zien weinig vee. Het moet wel zo zijn dat dit hooi naar andere plekken vervoerd wordt.
Met een klik op de titel kun je wat meer lezen over dit beefcow-bedrijf