foto: Jan Harwig, gemaakt door broer Wim.
Jan had nog wel een aanvulling op het dagboekje dat ome Jan schreef bij de bevrijding in 1945. Toen Hengelo en Vorden bevrijd waren, werden er door de B. S.- Binnenlandse Strijdkrachten- alle NSB-ers opgepakt en in het gemeentehuis van Vorden opgesloten. Ook de vrouwen die met de Duitsers hadden opgetrokken werden kaalgeschoren en…. vertelde Jan ‘en dan ook helemaal… dat hield niet op bij de oksels…’. Degene die dat deden waren niet gewend aan dit soort karweitjes en het ging er dan ook niet zachtzinnig aan toe. Een jongen van een jaar of 15 krijgt heel wat mee. Maar toen trokken de Canadezen zich toch weer terug tot achter Doetinchem. Als het mis was gegaan en de Duitsers weer het heft in handen hadden gekregen was dat niet best want ze wisten nu wie er in het verzet zaten. Het liep voor hen goed af gelukkig.
Jan vertelde dat tijdens de oorlog soms er een razzia verwacht werd. Dan waagde vader Hendrik Jan het er niet op en sliep ’s nachts in het kippenhok bij de spoorlijn. Hij vond dat blijkbaar niks alleen en vroeg dan of Jan met hem mee wilde. En zo sliepen ze dan ’s nachts in een gedeelte van het kippenhok waar eikenhouten planken opgeslagen waren, terwijl de ratten om hen heen ritselden. Huuuu!